Δευτέρα, Νοεμβρίου 24, 2008

ΠΡΟΤΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Για πολλούς, ακόμη και η λέξη προκαλεί δυσφορία. Φιλελευθερισμός, είπατε; Οχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω. Προτιμώ να είμαι καθηλωμένος στο σήμερα, να ζεσταίνω καθημερινά τη φωλιά με τα κεκτημένα μου και να αναζητώ όλο και περισσότερο την παρουσία του γιγαντιαίου και πολυπλόκαμου κράτους. Στο κάτω κάτω εγώ δεν το πληρώνω; Ας με υπηρετήσει, λοιπόν, όπως μου πρέπει!
Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος με ευκολία σπεύδει συχνά να απορρίψει ή να χειροκροτήσει πολιτικές ιδεολογίες, χωρίς προηγουμένως να έχει εντρυφήσει σ’ αυτές, όντας τρόπον τινά θύμα του συρμού της εποχής του και της δημαγωγίας των πολιτικών. Θα ’χετε ίσως προσέξει ότι στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, τα φιλελεύθερα κόμματα δεν πρόκοψαν ή μάλλον δεν κατάφεραν να συγκινήσουν τα πλήθη. Ο ορθολογισμός δεν υπήρξε ποτέ γοητευτικός, καθώς απορρίπτει οτιδήποτε λαϊκιστικό και συναισθηματικά φορτισμένο. Γι’ αυτό και οι φιλελεύθεροι, προκειμένου να αποκτήσουν έδρανο και στεντόρεια φωνή χρειάστηκε να υπαχθούν σε σταθερές πολιτικές ομάδες, κυρίως όμως συντηρητικές, καθώς για την αριστερά αποτελούσαν και αποτελούν απαγορευμένο καρπό. Αλλά αυτός ο επαχθής συνεταιρισμός δεν είναι ό,τι καλύτερο. Ακόμη και στα μπλογκ που στην εποχή μας αφθονούν, όσα έχουν ενστερνιστεί στον τίτλο τους τον φιλελευθερισμό βρίσκονται στην ουρά της γενικής κατάταξης, ή έχουν λιγοστούς «πελάτες» ή σε τελική ανάλυση γίνονται σάκος του μποξ για τους διαφωνούντες.
Κι όμως, αν ανατρέξουμε βιαστικά και επιφανειακά στην ιστορία της χώρας θα πρέπει να σταθούμε στις προσωπικότητες που συνέθεσαν τον λεγόμενο ελληνικό διαφωτισμό, βαθιά επηρεασμένες από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό, γνώρισμα του οποίου είναι και ο φιλελευθερισμός. Η πνευματική κίνηση που σημειώθηκε στη Δυτική Ευρώπη στα τέλη του 17ου αιώνα, με κύριους στόχους τη λύτρωση του ανθρώπινου πνεύματος από τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες, την αυθεντία του κράτους και της Εκκλησίας και την επικράτηση του ορθού λόγου, της πνευματικής ελευθερίας, της ανεξιθρησκίας και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έγινε σημαία για ανθρώπους, όπως ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, o Ροΐδης και ενδεχομένως ο Ανδρέας Λασκαράτος (αν και ο Λασκαράτος διακρίθηκε κυρίως για τον θρησκευτικό φιλελευθερισμό του). Βεβαίως, πολλοί από αυτούς απαξιώθηκαν και κάποιοι αφορίστηκαν από την Εκκλησία, η οποία δεν είχε το παραμικρό περιθώριο να αντέξει –εκείνη την εποχή– τον θρησκευτικό φιλελευθερισμό.
Στη συνέχεια θα ήθελα να προσθέσω τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον πολιτικό που υπήρξε προσηλωμένος στις αξίες της φιλελεύθερης σκέψης (σήμερα μέχρι παρεξηγήσεως διαστρεβλωμένη) και είχε πάντα κατά νουν να προχωρήσει σε τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα άλλαζαν τη μορφή της Ελλάδας. Ηταν κατ’ εξοχήν οπαδός της ατομικής ελευθερίας, βαθιά πεπεισμένος ότι ο άνθρωπος μπορεί να χαράσσει ο ίδιος τη μοίρα του και σίγουρος ότι το ατομικό συμφέρον αποτελεί το πιο ισχυρό κίνητρο για την ατομική και συλλογική πρόοδο. Κάτι που είχε διαλαλήσει νωρίτερα, το 1776, ο πατέρας του φιλελευθερισμού Ανταμ Σμιθ, στο βιβλίο του «Μελέτη για τις αιτίες του πλούτου των Εθνών». Ο Σμιθ είναι γνωστό ότι καταδικάζει τις κρατικές παρεμβάσεις (λιγότερο κράτος), ασκεί έντονη κριτική στις συντεχνίες και στα κλειστά επαγγέλματα και τάσσεται κατά των κρατικών και ιδιωτικών μονοπωλίων, αποδοκιμάζοντας και τους πλούσιους κεφαλαιούχους που επιδιώκουν τη δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων, νοθεύοντας τον ελεύθερο ανταγωνισμό.
Αφορμή γι’ αυτές τις αναφορές στον φιλελευθερισμό υπήρξε το βιβλίο του διευθυντού του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών Δημήτρη Σκάλκου («Αλήθειες για το φιλελευθερισμό», εκδόσεις Κριτική) που έφτασε στο δημοσιογραφικό γραφείο προ μηνών και που αποφάσισα να το ξεσκονίσω και να το προβάλω, όχι γιατί στηρίζω ή δεν στηρίζω τον φιλελευθερισμό, αλλά γιατί πιστεύω ότι μέσα από τις σελίδες του μπορεί κάποιος να σχηματίσει μια εικόνα γι’ αυτό το σύστημα αξιών που προς το παρόν κατατάσσεται στην ουρά των πολιτικών συστημάτων. Το βιβλίο προλογίζει ο συνάδελφος Πάσχος Μανδραβέλης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι για την ελληνική κοινή γνώμη ο φιλελευθερισμός είναι ό,τι η κόλαση για τις θρησκευτικές θεωρίες. Λειτουργεί ως φόβητρο που αποτρέπει κάθε ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης. Για τους περισσότερους Ελληνες –σημειωτέον ότι οι Ελληνες στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν αριστερή συνείδηση, ασχέτως του τι ψηφίζουν– ο φιλελευθερισμός φταίει για τα πάντα. Συν τοις άλλοις, μετά το τέλος του εμφυλίου, οι δεξιές κυβερνήσεις στηρίχτηκαν πάνω σ’ ενα ρηχό αντικομμουνισμό που πρόταγμά του –λέει ο Πάσχος Μανδραβέλης– είχε τον εθνικισμό, αντί την ελευθερία του ατόμου. Η αριστερά από την άλλη αγκάλιασε τον πολιτικό φιλελευθερισμό ως ασπίδα στις διώξεις που υφίστατο, παρά ως βασικό συστατικό της προβληματικής της. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας να θεωρείται ως φιλελεύθερη, άρα καταστροφική.
Ο Δημήτρης Σκάλκος επιχειρεί μια ιστορική αναδρομή, αναφερόμενος σε δύο εμβληματικές μορφές της σύγχρονης φιλελεύθερης σκέψης, στον Friedrich Hayek (Ο δρόμος προς τη δουλεία) και στον Karl Popper (Η ανοικτή κοινωνία και οι εχθροί της), οι οποίες αλληλοσυμπληρώνονται.Ο φιλελευθερισμός, γράφει, τραυματίστηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι ιδέες της ελευθερίας υποχώρησαν μπροστά στη φαιοκόκκινη απειλή του σταλινισμού και του εθνικοσοσιαλιστικού ολοκληρωτισμού. Και οι φιλελεύθεροι, όπως είπε ο Hayek το 1952, προχωρούσαν μόνοι τους, γελοιοποιημένοι και χωρίς την παραμικρή απήχηση. Στη συνέχεια ο Δ. Σκάλκος αναφέρεται στο άτομο. Στόχος τόσο του Σμιθ όσο και του Τόκβιλ ή του Hayek, σημειώνει, ήταν η αποκατάσταση του ατόμου ως φορέα δικαιωμάτων, παραγωγού ιστορίας και πηγή ηθικών επιταγών.
Σε άλλο σημείο του βιβλίου του ο συγγραφέας περιγράφει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του φιλελευθερισμού από τον 20ό αιώνα ως σήμερα: α) είναι ατομικιστικός, αρθρώνεται δηλαδή γύρω από το «πρωτείο του ατόμου», απορρίπτοντας τις κολεκτιβιστικές προσεγγίσεις. β) είναι εξισωτικός, αναγνωρίζοντας την ίδια ηθική αξία σε όλα τα άτομα, απορριπτοντας νομικές ή πολιτικές διακρίσεις γ) είναι παγκόσμιος, δηλαδή πέρα από τα εθνικά και πολιτιστικά σύνορα δ) είναι προοδευτικός, επιδιώκοντας την εξέλιξη και πρόοδο των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών.
Στην εποχή μας, γράφει ο Δ. Σκάλκος ο σοσιαλισμός δεν αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, ενώ ο φιλελευθερισμός αμφισβητείται ή συγχέεται με τον καπιταλισμό. Η Ελλάδα απουσιάζει απ’ αυτή την ιδεολογική διαμάχη, επιλέγοντας να πορεύεται με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν(;). Γι’ αυτό και το βιβλίο «Αλήθειες για τον Φιλελευθερισμό» στόχο έχει να αποσαφηνίσει το πραγματικό περιεχόμενο του φιλελευθερισμού ως μια ολοκληρωμένη πρόταση για την οικονομική ανάπτυξη, την πολιτική διακυβέρνηση και την κοινωνική συμβίωση στη νέα εποχή που ανατέλλει. Να υποθέσω ότι κάποιοι θα φωνάξουν απελπισμένα : Μα πού είναι το κράτος;
Της Ριτσας Μασούρα (Εφημερίδα Καθημερινή)

Τρίτη, Οκτωβρίου 28, 2008

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ

Γέλασα τόσο πολύ, όσο όταν διαβάζω τα περί τού τέλους της ελεύθερης αγοράς.
Legal case against God dismissed
A US judge has thrown out a case against God, ruling that because the defendant has no address, legal papers cannot be served.
The suit was launched by Nebraska state senator Ernie Chambers, who said he might appeal against the ruling.
He sought a permanent injunction to prevent the "death, destruction and terrorisation" caused by God.
Judge Marlon Polk said in his ruling that a plaintiff must have access to the defendant for a case to proceed.
"Given that this court finds that there can never be service effectuated on the named defendant this action will be dismissed with prejudice," Judge Polk wrote in his ruling.
Mr Chambers cannot refile the suit but may appeal.
'God knows everything'
Mr Chambers sued God last year. He said God had threatened him and the people of Nebraska and had inflicted "widespread death, destruction and terrorisation of millions upon millions of the Earth's inhabitants".
He said he would carefully consider Judge Polk's ruling before deciding whether to appeal.
The court, Mr Chambers said, had acknowledged the existence of God and "a consequence of that acknowledgement is a recognition of God's omniscience".
"Since God knows everything," he reasoned, "God has notice of this lawsuit."
Mr Chambers, a state senator for 38 years, said he filed the suit to make the point that "anyone can sue anyone else, even God".
Story from BBC NEWS:http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/2/hi/americas/7673591.stmPublished: 2008/10/16 11:56:22 GMT© BBC MMVIII

Παρασκευή, Οκτωβρίου 03, 2008

Διεθνής οικονομική κρίση και εγχώρια πολιτική ανεπάρκεια.


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ
2 Οκτωμβρίου 2008
Διεθνής οικονομική κρίση και εγχώρια πολιτική ανεπάρκεια.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της επισημαίνει την παραπληροφόρηση των Ελλήνων πολιτών σχετικά με τη πραγματική φύση και τα αίτια της οικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ. Η καταγγελία των αγορών και η θεοποίηση της κρατικής παρέμβασης αποτέλεσαν τον κοινό παρανομαστή της επιχειρηματολογίας του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Επιπλέον, πολιτικοί όλου του πολιτικού φάσματος προβλέπουν, για άλλη μια φορά, την κατάρρευση του καπιταλισμού χωρίς να εξηγούν γιατί δεν επαληθεύτηκαν παρόμοιες προηγούμενες προβλέψεις τους. Για άλλη μια φορά ο άκρατος κρατισμός χρησιμοποιήθηκε από τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων με στόχο τη συγκάλυψη της άγνοιάς τους για τη πολύπλοκη διεθνή πραγματικότητα.
Όπως είναι γνωστό η κατάρρευση της αγοράς κατοικίας στις ΗΠΑ προκλήθηκε από την κατάρρευση των δύο κολοσσών της αγοράς ενυπόθηκων δανείων, της Fannie Mae και της Freddie Mac που κατέχουν ή έχουν εγγυηθεί σχεδόν το ήμισυ από τα 12 τρισεκατομμύρια δολάρια των εκκρεμών ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ. Τα ομόλογα της Fannie Mae και της Freddie Mac έχαιραν ιδίου κύρους με εκείνα του αμερικανικού δημοσίου γιατί οι δύο αυτοί οργανισμοί είναι ημικρατικοί και τα ομόλογα που εξέδιδαν εξασφάλιζαν μεγαλύτερες αποδόσεις από αυτά των ιδιωτών ανταγωνιστών τους. Ο κρατικός παρεμβατισμός στην αγορά κατοικίας στις ΗΠΑ, μέσω των δύο αυτών οργανισμών, οδήγησε σε σκάνδαλα που είδαν το φώς της δημοσιότητας το 2003 και στη κατάρρευση του συνόλου της αγοράς κατοικίας.
Για τους λόγους αυτούς η αιτούμενη ελευθερία διοχέτευσης δισεκατομμυρίων δολαρίων στα ταμεία των Fannie Mae και Freddie Mac δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση καθώς ο μεγαλύτερος κρατικός παρεμβατισμός που εισάγει το σχέδιο Πόλσον θα επιδείνωνε μια ήδη στρεβλή κατάσταση της αγοράς. Η άρνηση, από μεγάλο αριθμό ρεπουμπλικάνων και δημοκρατικών βουλευτών, να ακολουθήσουν τις υποδείξεις των ηγεσιών τους και η καταψήφιση του σχεδίου Πόλσον μόνο θλιβερούς συνειρμούς δημιουργούν σε όσους θα κάνουν συγκρίσεις με τη λειτουργία του Ελληνικού Κοινοβουλίου και τον ρόλο των Ελλήνων βουλευτών.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι οι αντιδράσεις στο σχέδιο αυτό είναι δικαιολογημένες καθώς η διάσωση των Fannie Mae και Freddie Mac με χρήματα των αμερικάνων φορολογουμένων συνιστούν μια απαράδεκτη κρατική παρέμβαση που ιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κοινωνικοποιεί τις ζημιές. Παραδόξως, κατά της πολιτικής πουιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κοινωνικοποιεί τις ζημιές συντάχθηκε, σε ένα παραλήρημα αριστερισμού, ο κ. Παπανδρέου στην εφημερίδα Επενδυτής, για να ακολουθήσει και ο Συνασπισμός, διαρρηγνύοντας τα ιμάτια τους για τις ζημιές που καλούνται να πληρώσουν οι αμερικάνοι φορολογούμενοι.
Ούτε ο κ. Παπανδρέου όμως, αλλά ούτε ο Συνασπισμός, θεώρησαν σκόπιμο να εξηγήσουν στους Έλληνες πολίτες γιατί δεν δείχνουν ανάλογη ευαισθησία και για τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων οι οποίοι πληρώνουν τις ζημιές των Ελληνικών ΔΕΚΟ επί δεκαετίες.


Πέμπτη, Οκτωβρίου 02, 2008

ΚΡΑΤΟΣ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΓΟΡΕΣ

Το κράτος, η κρίση και οι αγορές
Μπροστά στη μεγάλη οικονομική κρίση, σχεδόν αυτόματα σε όλους, ειδικούς και μη, έρχεται ο από μηχανής θεός, το κράτος, για να σώσει από το οικονομικό ναυάγιο τις αγορές, τις επιχειρήσεις, τα άτομα, το σύνολο της οικονομίας. Το μέγεθος των δυσκολιών, ο ίλιγγος που προκαλεί η θέα του χείλους προ του γκρεμού, ο πανικός της επερχόμενης ατομικής ή συλλογικής χρεοκοπίας, αποδιοργανώνει τον νου και των πιο ισχυρών ηγετών αλλά και των πιο φημισμένων οικονομολόγων.
Πολλοί βρήκαν την ευκαιρία να κατηγορήσουν την ελεύθερη αγορά για τη δεινή κρίση που έχουμε περιέλθει διότι θέλουν να σκεπάσουν τον ρόλο του κράτους ως προαγωγού των ανυπέρβλητων χρηματοοικονομικών διαταραχών στις οποίες έχουμε βυθισθεί
Το σχέδιο Πόλσον παρουσιάστηκε υπό αυτές τις συνθήκες ως σχέδιο εκτάκτου ανάγκης και δραματοποιήθηκε πολιτικά από τον πρόεδρο Μπους με διαγγέλματα και άλλα ηχηρά που κορυφώνονται στο ποσό των 700 δισ. δολαρίων. Οι Δημοκρατικοί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έσπευσαν να το υιοθετήσουν και με επικεφαλής τη Νάνσι Πελόζι, κατηγόρησαν τον Μακέιν και τους Ρεπουμπλικανούς για τις ισχυρές αντιρρήσεις τους. Το ευτύχημα για τη Δημοκρατία στην Αμερική είναι ότι τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο και προϊόν πνευματικής αυθεντίας ακόμη και αν παρουσιάζεται σαν σχέδιο εθνικής ή παγκόσμιας σωτηρίας.
Το σχέδιο Πόλσον πρέπει να αλλάξει, διότι δεν είναι δυνατόν το αμερικανικό κράτος να κινδυνεύσει με τη δική του χρεοκοπία για να αγοράσει χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και αγνώστου έως μηδενικής αξίας στοιχεία ενεργητικού (πιστωτικά απόβλητα). Οι δημοπρασίες που φαντάζεται το δίδυμο Πόλσον - Μπερνάνκι είναι πιθανόν να καταλήξουν στο μεγαλύτερο φιάσκο και τότε όλοι θα αναρωτιούνται ποιος θα εγγυηθεί το αμερικανικό δημόσιο χρέος ή ποιος θα αγοράσει το αμερικανικό δημόσιο. Ηδη σήμερα το αμερικανικό κράτος είναι ασθενές όσο ποτέ στο παρελθόν. Πιεζόμενο από ένα δυσθεώρητο δημοσιονομικό έλλειμμα και βεβαρυμμένο με ένα τεράστιο δημόσιο χρέος που συγκρίνεται μόνο με αυτό της δεκαετίας του ’50, το αμερικανικό δημόσιο είναι στο έλεος της κρίσης και δεν μπορεί επ’ ουδενί ούτε να την ελέγξει ούτε να την αντιμετωπίσει.
Οι απότομες μεταβολές των επιτοκίων ήταν εργαλείο της Fed που αποπροσανατόλισε δανειστές και δανειζόμενους. Οι περιβόητες Freddie Mac και Fannie May είναι κρατικά δημιουργήματα, πλημμυρισμένες με ανορθολογικές κυβερνητικές επιδοτήσεις, στηριγμένες σε κρατικιστικά διαστρεβλωμένα κίνητρα που οδήγησαν σε μία αναρίθμητη σειρά νόθων δανείων καμίας ουσιαστικής αξίας και σάπιας επιχειρηματικής ηθικής
Πολλοί βρήκαν την ευκαιρία να κατηγορήσουν την ελεύθερη αγορά για τη δεινή κρίση που έχουμε περιέλθει διότι θέλουν να σκεπάσουν τον ρόλο του κράτους ως προαγωγού των ανυπέρβλητων χρηματοοικονομικών διαταραχών στις οποίες έχουμε βυθισθεί. Οι απότομες μεταβολές των επιτοκίων ήταν εργαλείο της Fed που αποπροσανατόλισε δανειστές και δανειζόμενους. Οι περιβόητες Freddie Mac και Fannie May είναι κρατικά δημιουργήματα, πλημμυρισμένες με ανορθολογικές κυβερνητικές επιδοτήσεις, στηριγμένες σε κρατικιστικά διαστρεβλωμένα κίνητρα που οδήγησαν σε μία αναρίθμητη σειρά νόθων δανείων καμίας ουσιαστικής αξίας και σάπιας επιχειρηματικής ηθικής.
Ομως αυτά τα δάνεια με τη θεσμική και οικονομική ενίσχυση του κράτους και τη μόνη εγγύηση που είχαν, αυτή του αμερικανικού δημοσίου, αγκάλιασαν όχι μόνο όλο το αμερικανικό έθνος, αλλά κυρίως οδήγησαν κάθε είδους χρηματοπιστωτικό ίδρυμα να βασισθεί πάνω τους για να χτίσει δευτερογενή και τριτογενή προϊόντα που κορυφώθηκε η αξία τους με την αλματώδη άνοδο των τιμών των ακινήτων και με την ίδια ταχύτητα γκρεμίσθηκε όταν η Fed εν ριπή οφθαλμού προσδιόρισε το επιτόκιο στο 5,25% και κάποιος δεν μπορούσε να πληρώσει το δάνειό του, αφού το είχε συνάψει με επιτόκιο Fed 1%. Τα κρατικά στεγαστικά παραμορφώματα μαζί με την ανεκδιήγητη πολιτική επιτοκίων της Fed, οδήγησαν τις αγορές στο χάος και την παγκόσμια οικονομία σε μία άνευ προηγουμένου κρίση.
Οι αγορές δεν ευθύνονται σε τίποτα. Απλά υπολόγισαν γρήγορα το φθηνό χρήμα και την πολιτική βουλιμία των κρατικών αρχών για ξέφρενη στεγαστική πίστη και ανέβασαν αμέσως τις τιμές. Με τον ίδιο τρόπο οι αγορές αντιλήφθηκαν άμεσα την αδυναμία και τη στάση πληρωμών, τον καταιγιστικό ρυθμό απούλητων κατοικιών και κατασχέσεων και οδηγήθηκαν στην πτώση.
Η ελεύθερη αγορά υπολογίζει με τον καλύτερο και πιο συνεπή τρόπο τις επιχειρηματικές συμπεριφορές και αποτυπώνει την αξία τους με την πιο ακριβή, πιο άμεση και πιο κατηγορηματική αντιστοιχία με την πραγματικότητα. Η αγορά είναι η αλήθεια που διαμορφώνουμε και πρέπει να την καταλάβουμε για να επιβιώσουμε
Η ελεύθερη αγορά υπολογίζει με τον καλύτερο και πιο συνεπή τρόπο τις επιχειρηματικές συμπεριφορές και αποτυπώνει την αξία τους με την πιο ακριβή, πιο άμεση και πιο κατηγορηματική αντιστοιχία με την πραγματικότητα. Η αγορά είναι η αλήθεια που διαμορφώνουμε και πρέπει να την καταλάβουμε για να επιβιώσουμε.
Αντίθετα το κράτος εμφανίζεται σαν τον αριστοκράτη του Μεσαίωνα που ενώ ξεπουλά τους τίτλους ευγενείας για να αντεπεξέλθει από την άλλη εμφανίζεται γενναιόδωρο για να αγοράσει ό,τι χρεοκοπεί. Η μόνη όμως αποτελεσματική λύση είναι να αφήσουμε τους υπαίτιους να χρεοκοπήσουν και μάλιστα πολλούς από αυτούς της Wall Street και όπως ακριβώς προτείνουν οι πεφωτισμένοι Αμερικανοί Ρεπουμπλικανοί να ασφαλίσουμε τους πολλούς που άθελά τους μπλέχτηκαν στα δίχτυα της αχαλίνωτης πιστωτικής επέκτασης που προώθησε το κράτος και μόνον αυτό.Πάνος Ευαγγελόπουλος
—————————————————————
Σημειώσεις:- Δημοσιεύτηκε στο Κέρδος τις 30/9/2008- Γράφτηκε πριν την απόρριψη του σχεδίου Πόλσον

ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

“Στα νησάκια μας εμάθαμεν…”

«Ενήργησα έτσι, γιατί στα νησάκια μας εμάθαμεν πως τον συνεργάτη σου, όταν μάλιστα είναι και παιδικός φίλος σου, δεν τον απαρνιέσαι αβασάνιστα, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για σένα», είπε ο τ. υπουργός κ. Αριστοτέλης Παυλίδης, εξηγώντας γιατί συνέχισε να κρατά δίπλα του υπό επίσημη ιδιότητα τον διωκόμενο για κακουργηματική εκβίαση και δωροληψία διευθυντή του πολιτικού του γραφείου. Λέγοντας αυτά, ο τ. υπουργός απέδειξε ότι είναι δυνατόν μια δικαιολογία να είναι χειρότερη από το ίδιο το ατόπημα που προσπαθεί να δικαιολογήσει.
Δεν είναι μόνο η απουσία οποιασδήποτε απολογητικότητας, η προσχηματική επίκληση ενός τάχα υπέρτερου ηθικού κώδικα, ο επιτηδευμένος συναισθηματισμός, η προσποίηση της αυταπάρνησης («με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται»), που προκαλούν τη νοημοσύνη και την αισθητική του πολίτη. Δεν είναι μόνο ο σκανδαλώδης λογαριασμός που πληρώνουμε ως φορολογούμενοι για τα νησιώτικα χουβαρνταλίκια του υπουργείου (από 12 εκατομμύρια ευρώ το 2002, οι επιδοτήσεις των άγονων γραμμών ανήλθαν σε 50 εκατομμύρια το 2007 και προβλέπεται να πάνε στα 70 εκατομμύρια φέτος –βλ. Μπ. Παπαδημητρίου, Καθημερινή 24/8/2008). Δεν είναι μόνο τα αμαρτωλά προηγηθέντα και συμπαρομαρτούντα: οι στιβάδες της πολιτικοδικαστικής συγκάλυψης που κράτησαν τη σοβαρότατη αυτή υπόθεση εκτός της συνταγματικά προβλεπόμενης κοινοβουλευτικής διαδικασίας περί ποινικής ευθύνης υπουργών…
Κυβερνώμαστε από ανθρώπους που κατά ομολογία τους αδυνατούν να ξεχωρίσουν τη ιδιωτική από τη δημόσια σφαίρα, τον ηθικό κώδικα της αφοσίωσης στον «κοντοχωριανό», τον «μπατζανάκη», τον «κολλητό», από τους δεοντολογικούς κανόνες της διακυβέρνησης
Είναι όλα αυτά και κάτι παραπάνω. Πέραν της καταγγελλόμενης διαφθοράς, που η βασιμότητά της μένει να αποδειχθεί, η πεποίθηση του τ. υπουργού ότι μπορεί να δικαιολογεί δημόσιες ενέργειες επικαλούμενος προσωπικές σχέσεις είναι αποκαλυπτική. Κυβερνώμαστε από ανθρώπους που κατά ομολογία τους αδυνατούν να ξεχωρίσουν τη ιδιωτική από τη δημόσια σφαίρα, τον ηθικό κώδικα της αφοσίωσης στον «κοντοχωριανό», τον «μπατζανάκη», τον «κολλητό», από τους δεοντολογικούς κανόνες της διακυβέρνησης.
Στο σημαντικό βιβλίο του «Spheres of Justice» (1983), ο αμερικανός φιλόσοφος Michael Walzer εξηγεί ότι μια πλουραλιστική κοινωνία απαρτίζεται από διαφορετικές σφαίρες κοινωνικής ζωής, που η καθεμία διέπεται από τη δική της κανονιστική αντίληψη περί δικαίου και ηθικής. Όχι μόνο οι αξίες που κυριαρχούν σε κάθε κοινωνική σφαίρα είναι διαφορετικές, αλλά τα ίδια άτομα συνήθως λειτουργούν ταυτόχρονα σε διαφορετικές σφαίρες. Και αυτό επιτάσσει επίγνωση των ορίων. «Είναι παλιός μου φίλος», «πρέπει να φροντίσω τα γεράματά μου», «έχω κόρη της παντρειάς», συνιστούν θεμιτή δικαιολόγηση προσωπικών και επαγγελματικών επιλογών, αλλά η επίκλησή τους κατά την άσκηση δημόσιας διακυβέρνησης είναι πρόδηλα απαράδεκτη. Ό,τι είναι ηθικά αποδεκτό στην ιδιωτική σφαίρα δεν είναι εξίσου αποδεκτό και στη δημόσια.
Η διάκριση του Walzer δεν απέχει από το γενικό περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας. Θεωρούμε θεμιτό ένας επιχειρηματίας να επιδιώκει τη μεγιστοποίηση του κέρδους του στην αγορά αλλά όχι και απέναντι στους δικούς του ανθρώπους. Δεν αρνούμαστε σε ένα δημόσιο λειτουργό το δικαίωμα να φροντίζει την οικογένεια, τους φίλους ή τα περιουσιακά του συμφέροντα, αρκεί αυτό να μην εμπλέκεται με την άσκηση δημόσιας εξουσίας. Και αναγνωρίζουμε διαισθητικά τις παραβιάσεις των ορίων: όταν στη σφαίρα της διακυβέρνησης εισέρχονται οι νόρμες της αγοράς τότε συνήθως μιλάμε για διαφθορά, όταν εισάγονται οι νόρμες της οικογένειας για νεποτισμό.
Αυτή η προσέγγιση διαφοροποιείται από την ισοπεδωτική θεώρηση ότι πάντοτε και παντού τα άτομα δρουν μονοσήμαντα για το στενό ατομικό τους συμφέρον. Λειτουργώντας σε διαφορετικές σφαίρες, οι άνθρωποι έχουν ένα ηθικό ρεπερτόριο ευρύτερο από τη θεμιτή ιδιοτέλεια που επιδεικνύουν στη σφαίρα της αγοράς: εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος στην πολιτική, αλληλεγγύη στη σφαίρα του κοινωνικού εθελοντισμού, αυταπάρνηση στην οικογενειακή σφαίρα. Συχνά πρόκειται για τα ίδια άτομα, υπό διαφορετικές όμως ιδιότητες.
Αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί, όπως η επιτροπή GRECO του Συμβουλίου της Ευρώπης, αξιολογούν την Ελλάδα ως ουραγό στα θεσμικά εργαλεία καταπολέμησης της διαφθοράς, επισημαίνοντας την ανεπαρκή προστασία όσων καταγγέλλουν πράξεις δωροληψίας και την ελλιπέστατη δικαστική διερεύνηση υποθέσεων δωροδοκιών
Επομένως το να επικαλείσαι την προσωπική σου φιλία ως δικαιολογία για μια πράξη διακυβέρνησης (που οφείλει εξ ορισμού να λογοδοτεί αποκλειστικά στη δημόσια ηθική του γενικού συμφέροντος), υποδεικνύει μια ηθική ανωριμότητα αντίστοιχη με το να ανατρέφεις τα παιδιά σου με γνώμονα πώς εσύ θα βγάλεις περισσότερα λεφτά!
Είναι ένδειξη θεσμικής υστέρησης μιας κοινωνίας και υπανάπτυκτης πολιτικής παιδείας των πολιτικών μας, η αδυναμία διάκρισης των διαφορετικών κοινωνικών σφαιρών. Αυτή η ποιοτική υπανάπτυξη αποτυπώνεται στον πολιτικό που πολιτεύεται σαν στενός τοπάρχης ή σαν οικογενειάρχης που πασχίζει να βολέψει τα παιδιά του, στον δικαστή που διαχειρίζεται δημόσια εξουσία σαν επιχειρηματίας, στον κρατικοδίαιτο επιχειρηματία που λειτουργεί σαν προέκταση του πολιτικού του πάτρωνα. Αποτυπώνεται επίσης στον πολίτη που προσεγγίζει τον δημόσιο υπάλληλο έτοιμος να συναλλαγεί ή έστω να δηλώσει «πατριωτάκι» προκειμένου να εξυπηρετηθεί…
Γιατί να εκπλήσσει επομένως το ότι, σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια, 27% των Ελλήνων το 2007 (έναντι 11% το 2004) ομολογούν ότι αναγκάστηκαν να δωροδοκήσουν; (Το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ το 2007 είναι μόλις 5%). Αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί, όπως η επιτροπή GRECO του Συμβουλίου της Ευρώπης, αξιολογούν την Ελλάδα ως ουραγό στα θεσμικά εργαλεία καταπολέμησης της διαφθοράς, επισημαίνοντας την ανεπαρκή προστασία όσων καταγγέλλουν πράξεις δωροληψίας και την ελλιπέστατη δικαστική διερεύνηση υποθέσεων δωροδοκιών. «Εμείς όμως εδώ δεν απαρνιόμαστε τους παιδικούς μας φίλους», θα απαντούσε περήφανα ο ντερμπεντέρης υπουργός, υπό τα χειροκροτήματα των ψηφοφόρων του.
Σεπ 3rd, 2008 Γιώργος Παγουλάτος

Τετάρτη, Ιουλίου 09, 2008

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΕΣ ΧΟΡΗΓΟΥΣ

Πλούσιοι ευεργέτες και φτωχοί εθελοντές
ΓΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Καθώς η κρατική μηχανή διαλύεται, επιστρέφουμε στην εποχή των πλούσιων ευεργετών και των φτωχών εθελοντών. Η Mazda χάρισε σε δήμους και κοινότητες 30 αυτοκίνητα 4Χ4 διασκευασμένα σε πυροσβεστικά, η Alpha Bank χάρισε στην Πυροσβεστική 11.000 στολές και πολλές άλλες εταιρείες έχουν πραγματοποιήσει ανάλογες δωρεές.
Την ίδια στιγμή οι ιδιώτες προσπαθούν από μόνοι τους να προστατέψουν τις περιουσίες τους από τις φωτιές, μετασκευάζοντας παλιά τζιπάκια στα οποία προσθέτουν ρυμουλκούμενα βυτία και προσλαμβάνοντας αλβανούς εργάτες να τα οδηγούν και να επιβλέπουν δασικές περιοχές. Η πλάκα δε είναι ότι, όπως μου γράφει αναγνώστης από τη Βόρεια Εύβοια ο οποίος έχει παραχωρήσει ένα δικό του παλιό τζιπάκι με συρόμενο βυτίο για χρήση από την τοπική Πυροσβεστική, οι πυροσβέστες τηλεφωνούν στον αλβανό οδηγό και του δίνουν οδηγίες πού να περιπολεί, γνωρίζοντας ότι ο συγκεκριμένος δεν έχει χαρτιά παραμονής στην Ελλάδα και ομολογώντας ότι είναι αδύνατον να του βγάλουν κατ' εξαίρεση, παρ' όλο που τον χρησιμοποιεί ο κρατικός μηχανισμός! Εκτός όμως από τους έχοντες που δωρίζουν στην Πυροσβεστική οχήματα και στολές, έχουν «καταταγεί» και περισσότεροι από 7.000 εθελοντές δασοπυροσβέστες - η Πυροσβεστική δεν έχει φυσικά να τους δώσει στολές και εξαρτύσεις -, ενώ περιπολούν επί εικοσιτετραώρου βάσεως με βάρδιες για να εντοπίσουν εστίες πυρκαϊών. Το αποκορύφωμα δε είναι ότι προχθές έβλεπα στην τηλεόραση διαφήμιση ερπυστριοφόρου πυροσβεστικού οχήματος, μετασκευασμένου τανκ Λέοπαρντ, με κανόνι βολής νερού σε απόσταση 60 μέτρων, ταχύτητα 70 χιλιομέτρων την ώρα, χωρητικότητα 11 χιλιάδων λίτρων νερού, το οποίο μπορεί να μπει στη φωτιά και να παραμείνει δυόμισι ώρες, αφού διαθέτει οξυγόνο στην καμπίνα του πληρώματος. Σε ποιον μπορεί να απευθύνεται η τηλεοπτική διαφήμιση; αναρωτήθηκα. Σε επιχειρήσεις και πλούσιους ιδιώτες, ήταν η απάντηση της εταιρείας ΒΙΟΤΕΡ που το εισάγει.
Και δεν είναι μόνο στα δάση το πρόβλημα. Είναι και στις θάλασσες. Το Λιμενικό Σώμα δεν έχει σκάφη και όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια το λιμεναρχείο καλεί τους ψαράδες της περιοχής για να τον σώσουν. Στο Πίσω Λιβάδι της Πάρου υπάρχει ταβερνιάρης διασώστης ο οποίος έχει κάνει τα τελευταία χρόνια περισσότερες από 200 διασώσεις με το μικρό ιδιωτικό βαρκάκι του στο στενό μεταξύ Πάρου - Νάξου - ύστερα από παράκληση βεβαίως του Λιμεναρχείου Πάρου, και όλα αυτά φυσικά χωρίς αμοιβή και με τον κίνδυνο των ποινικών ευθυνών αν κάτι συμβεί στο υπό διάσωση θύμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, τα μισά σκάφη του Λιμενικού είναι χαλασμένα και τα άλλα μισά παλιά και χαμηλών ταχυτήτων.
Κοντά σε όλα αυτά, ανθίζουν εταιρείες security αφού η Αστυνομία δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε φύλαξη ούτε έρευνα για την προστασία των πολιτών.
Η αδυναμία λοιπόν του κράτους να προστατεύσει τον πολίτη μάς αναγκάζει όλους να αυτοπροστατευθούμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Η κωμικοτραγική αυτή κατάσταση την οποία όλοι ζούμε και σε μεγάλο βαθμό έχουμε συνηθίσει, δείχνει και το επίπεδο της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η οποία πρέπει επιεικώς να βαθμολογηθεί με «μηδέν». Και καθώς τα κόμματα ασχολούνται με λαδώματα και μίζες, με μικροπολιτική και με το θεαθήναι μέσω της περίφημης επικοινωνιακής πολιτικής που πλέον έχει αναδειχθεί σε κεντρικό και μοναδικό άξονα της κυβερνητικής πολιτικής, εμείς σιγά σιγά πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς το κράτος και να τα κανονίζουμε όλα μόνοι μας. Ούτως ή άλλως όχι κράτος πρόνοιας δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα φτιάξουμε, ούτε καν κράτος διεκπεραιωτή της καθημερινότητας δεν έχουμε. Και τελικά, αν σκεφθεί κανείς ότι τα 160 εκατομμύρια που μαζεύτηκαν πέρυσι από δωρεές για τις πυρκαϊές τοποθετήθηκαν, όπως είπε ο υπουργός Οικονομίας στη Βουλή, σε ομόλογα, καλύτερα τις δωρεές να τις κάνουμε απευθείας στους έχοντες ανάγκη, γιατί αλλιώς δεν θα φθάσουν ποτέ στα χέρια τους.
gnikolo@dolnet.gr
Το ΒΗΜΑ, 06/07/2008 , Σελ.: D28Κωδικός άρθρου: B15402D283ID: 295726

Τρίτη, Ιουλίου 01, 2008

ΤΟ ΛΑΔΩΜΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΑΔΩΜΑΤΟΣ

Οι μικρές... Siemens του νεοέλληνα

«Φακελάκι» δέχονται: από Πολεοδομίες μέχρι και ιδιωτικά νοσοκομεία

Ενα νέο είδος κυττάρων έχει εισχωρήσει βαθιά και επιθετικά στο DNA ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Από τα ποιο σημαντικά που είναι υπεύθυνα για την εξέλιξη και το μέλλον της, μέχρι και τα πιο απλά, τα καθημερινά. Είναι τα λεγόμενα... λαδοκύτταρα. Το λάδωμα, από την πιο σύνθετη μορφή του -που αυτήν την περίοδο έχει την τιμητική του, μέχρι την πιο απλή, που τιμάται κάθε ημέρα, καταγράφεται ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα κάθε Ελληνα που ανήκει στην απέναντι όχθη. Σ' αυτούς που πληρώνουν παρανόμως για να κάνουν τη δουλειά τους. Το λάδωμα χρειάζεται δύο πλευρές, λέει μια άποψη. Μόνο που απουσιάζει παντελώς μία τρίτη πλευρά, αυτή που θα έπρεπε να λειτουργεί αποτελεσματικά τόσο σε προληπτικό όσο και σε κατασταλτικό επίπεδο. Είναι η πλευρά των ελεγκτικών μηχανισμών. Η «Ε» επιχειρεί από σήμερα να καταγράψει το φαινόμενο.

Η σκηνή, κλασική. Η παλάμη δεν τολμάει να σηκωθεί πάνω από το ύψος της ζώνης του παντελονιού για να μη φαίνεται από πολλά μάτια, ο άσπρος φάκελος ή το τυλιγμένο μασούρι γλιστρά πάνω της και χάνεται μέσα στην τσέπη ή σε κάποιο συρτάρι. Και ως διά μαγείας διάφορα προβλήματα, γραφειοκρατικά και άλλα, γλιστρούν στο πλάι. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν αφού μόλις τέθηκαν σε τροχιά πάνω σε ράγες από λάδι...«Μίζα», «δωράκι», «λάδωμα», «μπαξίσι». Μια διαδικασία που δεν εξαντλείται στα επίπεδα που παρατηρούμε όλοι αυτές τις μέρες, που τα εκατομμύρια ευρώ διακινούνται σαν πασχαλιάτικες λαμπάδες. Εκτείνεται σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας του πολίτη και στις επαφές του με ό,τι ακούει στο όνομα «δημόσιο». Οπου και αν κοιτάξει κανείς το «λάδι» πάει κι έρχεται. Σε αντίθεση με το κανονικό λάδι για το οποίο είμαστε διεθνώς γνωστοί, αυτό ούτε «αγνό» είναι ούτε «παρθένο»... Και αν υπάρχει κανείς μας που μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει ούτε μία περίπτωση «λαδώματος» μάλλον θα «τα έχει πάρει...».Ακολουθούν μερικές ιστορίες καθημερινής... λίπανσης διαφόρων μηχανισμών. Για κάποιους ούτε που θα πηγαίνει το μυαλό σας...Το υπόγειο που έγινε διαμέρισμαΔιώροφη μεζονέτα στα νότια προάστια πριν από δύο χρόνια. Ο κάτοχός της, ο Χ.Δ., ένας νεαρός, στέλεχος μεγάλης εταιρείας. Το υπόγειο δεν θα έπρεπε να είχε υποδομή ώστε να μετατραπεί σε διαμέρισμα, έπρεπε να ήταν απλώς αποθηκευτικός χώρος. Ο υπάλληλος της Πολεοδομίας του αρμόδιου δήμου, αρκετά μεγαλύτερος από τον ιδιοκτήτη της μεζονέτας, δεν κάθισε στο υπόγειο ούτε δέκα λεπτά. Γνωρίστηκαν, ήπιαν έναν καφέ και ο υπάλληλος μόλις είχε βγάλει περισσότερα από τον μισθό του. Εκείνη την εποχή έπαιρνε 1.600 ευρώ συν μερικά επιδόματα, ενώ ο νεαρός για να εισπράξει την υπογραφή ότι όλα ήταν εντάξει, είχε βάλει σε ένα φάκελο 2.000 ευρώ. Ο ίδιος θα μας πει αυτό που λένε σχεδόν όλοι: «Αφού έτσι δουλεύει το σύστημα. Δεν καταλαβαίνω σε τι πειράζει την πολεοδομική νομοθεσία αν εγώ κάνω διαμέρισμα το υπόγειό μου. Το ξέρουν και οι ίδιοι οι υπάλληλοι. Κι έτσι είμαστε όλοι εντάξει».Οι πολεοδομίες είναι μία από τις μεγαλύτερες εστίες διαφθοράς, όπως έδειξε και πρόσφατη έρευνα της Public Issue. Η έρευνα είχε δείξει ότι κατά μέσο όρο οι ταρίφες κυμαίνονταν ως εξής: 1.540 ευρώ για παράνομη άδεια οικοδομής. 1.000 ευρώ για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτου. 820 ευρώ για ένα απλό γρηγορόσημο και 560 ευρώ για ηλεκτροδότηση.Το εξαφανισμένο βιβλίο εσόδων-εξόδωνΟ ενδιαφερόμενος Γ.Β., ελεύθερος επαγγελματίας, είχε χάσει σε μια μετακόμιση το βιβλίο εσόδων-εξόδων. Ρώτησε δεξιά και αριστερά και κατέληξε σε ένα λογιστικό γραφείο που είχε πολλές «άκρες», του είπαν. Σ' αυτό κατέφυγε ιδιαίτερα αγχωμένος για κάποιον ενδεχόμενο έλεγχο. «Μην ανησυχείς, όλα διορθώνονται», του είπαν. «Θα βγάλουμε ένα καινούργιο βιβλίο και όλα θα είναι εντάξει». «Μα δεν έχω το παλιό», τους είπε. «Εδώ είναι το θέμα», του είπαν. Και τον έβαλαν να υπογράψει μια εξουσιοδότηση για να χειριστούν την υπόθεσή του. Υστερα από λίγες ημέρες τον ειδοποίησαν να πάει στο λογιστικό γραφείο για να παραλάβει το καινούργιο του βιβλίο εσόδων - εξόδων. Και πήγε. «Ευχαριστώ, τι σας χρωστάω;». «50 ευρώ...». «Μόνο;». «Ε, ναι, ένα δωράκι πήγαμε».Οι εφορίες, σύμφωνα με όλες τις έρευνες για τη διαφθορά στο Δημόσιο, είναι οι αρένες όπου παλεύουν τα θηρία του «λαδώματος» και των εν γένει καταφερτζήδων. Οι ιστορίες είναι πάμπολλες και πιο πρόσφατη απ' όλες είναι αυτή με τη σύλληψη του προϊσταμένου της Δ' ΔΟΥ Αθηνών για φακελάκι ύψους 20.000 από ιδιοκτήτη κομμωτηρίου στο Κολωνάκι για να «τακτοποιήσει» εκκρεμότητές του. Ο ίδιος είχε τοποθετηθεί στο β' υπηρεσιακό συμβούλιο του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, που σήμαινε ότι ένα από το καθήκοντά του ήταν να ελέγχει συναδέλφους του που έπαιρναν μίζες...Πάντως, την παραπάνω ιστορία με το βιβλίο εσόδων-εξόδων την αναφέρουμε ως αποδεικτικό ότι θετικοί στο λάδωμα δεν είναι μόνον οι προϊστάμενοι...Μόνον εγώ θα χάσω 2.000 από τα φακελάκια...Αλλη μεγάλη πληγή διαφθοράς και λαδώματος είναι εκεί όπου κανονικά θεραπεύονται άλλες πληγές. Τα δημόσια νοσοκομεία. Εδώ, όποιος δεν έχει από τουλάχιστον μία εμπειρία, είτε δική του είτε άλλου, είναι από άλλη χώρα, μάλλον σκανδιναβική.Νέος γιατρός στο Ασκληπιείο της Βούλας ρωτήθηκε από την «Ε» για το μεγάλο ζήτημα που έχει προκύψει από την άρνηση όλων να γίνουν εργασίες αποκατάστασης πολλών διαλυμένων τμημάτων του νοσοκομείου, με πρόσχημα να μην εισχωρήσει ο ιδιωτικός τομέας στο νοσοκομείο. Μια δύσκολη υπόθεση που χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να έχει κανείς κάθετη άποψη. «Δεν είναι αυτό, μας λέει ο νέος γιατρός. Η αλήθεια είναι ότι για να γίνουν εργασίες αποκατάστασης θα πρέπει να κλείσει για λίγο καιρό το νοσοκομείο. Ξέρεις τι έχει να γίνει. Μόνον εγώ, που μόλις ήρθα στο νοσοκομείο, θα χάσω γύρω στις 2.000 ευρώ τον μήνα από διάφορα χαρτζιλίκια ασθενών, από διάφορες επεμβάσεις και άλλα. Φαντάσου τι γίνεται σε υψηλότερα επίπεδα. Αυτός είναι ο λόγος και κανένας άλλος. Προτιμούν να εξετάζουν σε τέτοια αχούρια παρά να χάσουν τα τυχερά...».Φακελάκι και στα ιδιωτικάΕπί περίπου δύο μήνες ο πεθερός του Δ.Κ. νοσηλεύτηκε σε εντατική μονάδα ιδιωτικού νοσοκομείου. Ο άνθρωπος έπασχε από κάποια σπάνια ασθένεια και ο κίνδυνος για τη ζωή του, που τελικώς έχασε, ήταν καθημερινά μεγάλος. Μόνον ο ένας μήνας στην εντατική κόστισε περίπου 45.000 ευρώ. Στο μεταξύ ο γαμπρός του νοσηλευόμενου είχε αναλάβει, για λογαριασμό της οικογένειας, τις συνεννοήσεις με τους γιατρούς. Κάποια στιγμή μιλώντας με έναν εξέφρασε την αμφιβολία του αν πράγματι γίνεται καλή δουλειά από τον επικεφαλής της Εντατικής. Ο άλλος γιατρός με τον οποίον μιλούσε του απάντησε: «Κοίτα να δεις, τώρα που θα βγει κάνε του κάποιο δωράκι». «Τι εννοείς;». «Βάλε κάνα χιλιάρικο σε ένα φάκελο». «Μα καλά, τόσα λεφτά δίνουμε εδώ, δεν είναι Δημόσιο». «Και αυτός με τι νομίζετε ότι πληρώνεται. Με μισθούς Δημοσίου είναι εδώ. Και αν...».Ο τομέας της υγείας μαζί με της εφορίας και της Πολεοδομίας είναι οι τρεις βασικοί όπου η καθημερινή διαφθορά γνωρίζει πιένες. Ακολουθεί η Αστυνομία, αλλά και κάποιοι άλλοι τομείς που δεν τους βάζει το μυαλό του ανθρώπου.Ενθάδε κείται...«Συλλυπητήρια για τον άνθρωπό σας, η ταφή θα γίνει στην τάδε σειρά». «Πού είναι αυτή;». Και ο υπάλληλος έδειξε ένα σημείο στο αχανές νεκροταφείο του Λεκανοπεδίου, που απείχε περίπου ένα χιλιόμετρο από το γραφείο της διοίκησης του νεκροταφείου που βρισκόταν στην είσοδο. «Δεν υπάρχει κάποιο σημείο πιο κοντά;», ρώτησε την υπάλληλο. «Ναι, αλλά, ξέρετε, κοστίζει παραπάνω». «Ποιο πράγμα κοστίζει παραπάνω;». «Η άδεια ανέγερσης μνήματος». «Ορίστε;». Και τότε ήταν που ο συγγενής του νεκρού ανακάλυψε ότι υπάρχουν αντικειμενικές αξίες ακόμα και στα μνήματα. «Είναι 100 ευρώ, αλλά αν αφήσετε 50 ευρώ σ' εμάς θα το κανονίσουμε». Δεν τα έδωσε.Το κόψιμοΜια μικρή παρέα από συμβασιούχους της Πυροσβεστικής έκαναν βάρδιες σε μια περιοχή όπου βρισκόταν μόνον ένα σουβλατζίδικο. Από εκεί έτρωγαν σχεδόν κάθε ημέρα. Μια φορά ο σουβλατζής δέχθηκε ένα τηλεφώνημα. «Μεγάλε, χθες έφαγα από σένα κι έπαθα δηλητηρίαση. Αν δεν θες να φωνάξω τα κανάλια και να σε ξεφτιλίσω θα μου δώσεις 1.000 ευρώ». Ο σουβλατζής πήγε στο Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ. και κατήγγειλε τον εκβιασμό. Και ο πυροσβέστης κάηκε στη θράκα που άναψε ο σουβλατζής.Πιάνο και τα... πιάνωΣε ένα δημόσιο μουσικό σχολείο, ένας καθηγητής που είχε καθήκοντα διευθυντή πρότεινε σε μια κοπέλα να του δώσει 3.000 ευρώ για να της χορηγήσει το πιστοποιητικό επαρκούς κατάρτισης στο πιάνο. Και αυτή η κοπέλα προσέφυγε στο Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων που συνέλαβε τον καθηγητή επ' αυτοφώρω.Η γεώτρησηΜία από τις υποθέσεις με τις οποίες έχει ασχοληθεί το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων είναι και αυτή ενός αγρονόμου από το παλιό σώμα της Αγροφυλακής. Ζήτησε από τον ιδιοκτήτη μιας αγροικίας 1.000 ευρώ για να βεβαιώσει ότι η γεώτρηση που είχε κάνει ήταν νόμιμη.Το σπίτιΑλλά και ένας πραγματογνώμονας, διορισμένος από δικαστήριο να βεβαιώσει την ιδιοκτησία ενός αμφισβητούμενου ακινήτου, έχει συλληφθεί από τις Εσωτερικές Υποθέσεις. Για να συντάξει ψευδή βεβαίωση και να ευνοήσει έναν ιδιώτη που διεκδικούσε την κυριότητα του σπιτιού, ζήτησε 30.000 ευρώ. Μάλλον δεν ξαναδιορίστηκε ως πραγματογνώμονας...
Του ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/06/2008


Η συντεχνία εξασφαλίζει την ατιμωρησία

Οι αποφάσεις τους είναι τόσο προκλητικά επιεικείς που αρκετές φορές ο υπάλληλος πειθαρχικά αθωώνεται και ποινικά καταδικάζεται, αφού τα δικαστήρια σε παρόμοιες περιπτώσεις δεν διστάζουν και ρίχνουν «καμπάνες». Αναφέρουμε κάποιες ιστορίες που πραγματικά βγάζουν ...μάτι τόσο που προκάλεσαν μέσα στο 2007 την παρέμβαση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, ο οποίος έχει κάνει ένσταση και έχει παραπέμψει όλες τις παρακάτω υποθέσεις σε Δευτεροβάθμια Πειθαρχικά Συμβούλια.* Η περίπτωση του εκπαιδευτικού που ήταν μπλεγμένος σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας μέσω Ιντερνετ είναι γνωστή, αφού με το θέμα ασχολήθηκε και η Δικαιοσύνη. Ο εγκαλούμενος εκπαιδευτικός μαζί με άλλα 15 άτομα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας διακινούσαν από κοινού στο Ιντερνετ εικόνες παιδικής πορνογραφίας και μάλιστα κρατούσε εν γνώσει του αυτές τις εικόνες στον υπολογιστή του από τον Μάιο του 2004 μέχρι τον Οκτώβριο του 2005. Ο εκπαιδευτικός είπε ότι διατηρούσε αυτές τις εικόνες για να τις δείξει στη συνέχεια στον Εισαγγελέα και να καταρτίσει με αυτές ένα πρόγραμμα αγωγής υγείας... Θέλετε να μάθετε την ποινή που του επέβαλε η υπηρεσία του; Προσωρινή παύση 4,5 μηνών με στέρηση αποδοχών...* Τεχνικός επιθεωρητής του υπουργείου Απασχόλησης έλεγξε επιχείρηση για την υγεία και ασφάλιση των εργαζομένων και μάλιστα επέβαλε και διοικητικές κυρώσεις. Στη συνέχεια όμως χρησιμοποίησε την ιδιότητά του και ζήτησε από την επιχείρηση να στείλει εργατοτεχνίτες σε οικοδομή συγγενούς του για οικοδομικοτεχνικές εργασίες. Η ποινή της υπηρεσίας του ήταν 6 μήνες προσωρινή παύση και στέρηση αποδοχών.* Προϊστάμενος οικονομικού τμήματος σε υποκατάστημα του ΙΚΑ έλειπε αδικαιολόγητα (χωρίς άδεια) από την υπηρεσία της στις 22 Δεκεμβρίου 2006 στη μία το μεσημέρι. Και σαν μην έφτανε αυτό δεν είχε φυλάξει τα χρήματα του κεντρικού ταμείου, δεν είχε κλειδώσει την πόρτα κι επιπροσθέτως το χρηματοκιβώτιο ήταν ανοικτό. Ναι, έγινε αυτό που δεν θα 'πρεπε να γίνει εκείνη ακριβώς τη στιγμή: ληστεία... Ο διοικητής του ΙΚΑ τα θεώρησε όλα αυτά εντελώς φυσικά και δεν επέβαλε καμιά ποινή στην υπάλληλο.* Εκπαιδευτικός στην Κέρκυρα συνελήφθη και παραπέμφθηκε στον εισαγγελέα για διάθεση και κατοχή ναρκωτικών. Η υπηρεσία της απλώς της επέβαλε την ποινή της προσωρινής εξάμηνης παύσης με στέρηση αποδοχών για ...αναξιοπρεπή και ανάξια διαγωγή υπαλλήλου εκτός υπηρεσίας...* Ταμίας και διαχειριστής του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων εκταμίευσε και ιδιοποιήθηκε 186.000 ευρώ σε μετρητά για δήθεν απόδοση της παρακαταθήκης σε ανύπαρκτο πρόσωπο που αρνιόταν ότι τα εισέπραξε. Η ποινή από την υπηρεσία του ήταν έξι μήνες παύση με στέρηση των αποδοχών του. Αν το εξετάσει κανείς, συμφέρει...* Εκπαιδευτικός συνελήφθη για παράνομη οπλοκατοχή, διακεκριμένη κλοπή, εκβίαση... Η ποινή του, εκτός από την ποινική δίωξη, ήταν έξι μήνες προσωρινή παύση.* Εφοριακός διατηρούσε νυχτερινό μαγαζί, εκβίαζε επιχειρηματίες και ήταν επίσημα κατά 50% ιδιοκτήτης νυκτερινού κέντρου. Ταυτόχρονα η σύζυγός του με τον αδελφό του είχαν μεγάλο λογιστικό γραφείο από το οποίο αποκόμιζαν πολλά κέρδη χρησιμοποιώντας την ιδιότητα του υπαλλήλου (εφοριακός) και τη συγγένειά τους με αυτόν. Είναι απίστευτο, αλλά η υπηρεσία του, δηλαδή το υπουργείο Οικονομικών, δεν του επέβαλε καμιά ποινή...* Εφοριακός (προϊσταμένη σε ΔΟΥ) «κανόνισε» ώστε να επιστραφεί με τη μέθοδο των εικονικών ενδοκοινοτικών παραδόσεων ως επιστροφή του ΦΠΑ ποσόν 38 εκατ. δραχμών σε επιχείρηση. Η συγκεκριμένη υπάλληλος είναι υπότροπος, καθώς έχει παραπεμφθεί και άλλες φορές για το ίδιο πειθαρχικό παράπτωμα σε αντίστοιχες περιπτώσεις επιστροφής ΦΠΑ. Το Υπηρεσιακό Συμβούλιο του υπουργείου Οικονομικών έκρινε ότι δεν έπρεπε να τιμωρηθεί η συγκεκριμένη υπάλληλος και δεν της επιβλήθηκε καμιά ποινή. Σημαντική λεπτομέρεια: το Εφετείο Θεσσαλονίκης έχει καταδικάσει τη συγκεκριμένη υπάλληλο με ποινή κάθειρξης έξι ετών...* Υπάλληλος, φύλακας στις φυλακές Κορυδαλλού, το 'σκασε από τη βάρδια που είχε (ωράριο 7 το απόγευμα με 1 μετά τα μεσάνυχτα). Κατά την απουσία του οι κρατούμενοι της πτέρυγας συνεπλάκησαν και τραυματίστηκε ένας κρατούμενος. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης του επέβαλε την ποινή της έγγραφης επίπληξης.* Εκπαιδευτικός στα ΤΕΕ είχε μετατρέψει σε χαρτοπαικτική λέσχη το εργαστήριο της Σχολής. Στην πράσινη τσόχα καθόταν ο ίδιος με τους μαθητές της Α' τάξης του ηλεκτρολογικού τομέα, καπνίζοντας αρειμανίως. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν πρόστιμο ίσο με τις αποδοχές δύο μηνών. Ελπίζουμε τουλάχιστον να είχε κερδίσει στην πόκα...* Εκπαιδευτικός (διευθυντής ΤΕΕ και πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής) υπεξαίρεσε ποσόν 25 εκατ. δραχμών με το οποίο είχε επιχορηγηθεί το ΤΕΕ από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων, 4 εκατ. δραχμές ποσό που αποτελούσε δωρεά στο ΤΕΕ, και πλαστογράφησε τουλάχιστον 15 συμφωνητικά με επαγγελματίες για προμήθεια υλικών και διάφορες εργασίες στο ΤΕΕ, από τους οποίους οι τέσσερις δηλώνουν ότι ποτέ δεν υπέγραψαν τέτοια συμφωνητικά. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν προσωρινή παύση πέντε μηνών με στέρηση των αποδοχών του.
Της ΕΛΕΝΗΣ ΔΕΛΒΙΝΙΩΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/06/2008

Παρασκευή, Ιουνίου 13, 2008

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ = ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Τι σημαίνει Οικονομική Ελευθερία

Τα κύρια συστατικά της οικονομικής ελευθερίας είναι τα ακόλουθα:
- Ατομική Επιλογή
- Εκούσιες συναλλαγές ρυθμιζόμενες από τις αγορές
- Ελευθερία εισόδου και ανταγωνισμού στις αγορές
- Προστασία των φυσικών προσώπων και της περιουσίας τους από επιθετικές ενέργειες άλλων.

Χρησιμοποιώντας τα 4 αυτά στοιχεία σαν πυξίδα, ο Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας Παγκοσμίως (EWF) είναι έτσι σχεδιασμένος ώστε να αξιολογεί με ακρίβεια τον βαθμό Οικονομικής Ελευθερίας που απολαμβάνει η κοινωνία κάθε κράτους.Προκειμένου ένα κράτος να επιτύχει υψηλό Δ.Ο.Ε (Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας) θα πρέπει να παράσχει σταθερή προστασία στην ιδιωτική περιουσία, νομικό πλαίσιο που να εξασφαλίζει την εκτέλεση των συμβάσεων/ συμφωνιών και σταθερό νομισματικό περιβάλλον. Επίσης, θα πρέπει να διατηρεί τη φορολογία σε χαμηλό επίπεδο, να άρει εμπόδια τόσο στις εγχώριες όσο και στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και τέλος να βασίζεται περισσότερο στην αγορά παρά στις πολιτικές διαδικασίες όσον αφορά την κατανομή αγαθών και πόρων.Η οικονομική πολιτική ενός κράτους είναι συνεπής με την πρακτική της οικονομικής ελευθερίας όταν παρέχει την αναγκαία υποδομή για εθελοντική συναλλαγή μεταξύ ιδιωτών και προστατεύει τους ιδιώτες-πολίτες και τις περιουσίες τους από τους άρπαγες.Η ατομική ιδιοκτησία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομικής ελευθερίας. Λόγω αυτής ακριβώς της ιδιοκτησίας, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν - αποφασίζουν πως αυτοί θα χρησιμοποιήσουν το χρόνο τους και τις δεξιότητές τους. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες δεν έχουν κανένα δικαίωμα στον χρόνο, τις δεξιότητες και τους πόρους των υπολοίπων. Έτσι δεν έχουν δικαίωμα να αποσπούν πράγματα από τους άλλους ή να απαιτούν από τους άλλους να παρέχουν πράγματα σε αυτούς.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΕ ANIMATION

Click to Enlarge


Η Ελλάδα (60.1%) ανήκει οριακά στο 3ο Group που χαρακτηρίζεται ως Μέτρια Ελεύθερο

Source: Index of Economic Freedom by Heritage Foundation

Στην Ελλάδα δεν έχει εφαρμοσθεί ποτέ ο Οικονομικός Φιλελευθερισμός!

Αντιθέτως εφαρμόζεται στις παρακάτω χώρες: Hong Kong, Singapore, Ireland, Australia, United States, New Zealand, Canada, Chile, Switzerland, United Kingdom, Denmark, Netherlands, Iceland, Luxembourg, Finland, Japan, Belgium, Cyprus, Sweden & Austria !!!