ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ

Σύμφωνα με το βαρόμετρο της Public Issue για τον ΣΚΑΪ και την Καθημερινή το ΠΑΣΟΚ προηγείται της ΝΔ με 7,5 μονάδες, τη μεγαλύτερη διαφορά από το Σεπτέμβριο, οπότε και πέρασε μπροστά το ΠΑΣΟΚ.

Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι τι άλλο πρέπει να κάνουν τα δύο αυτά κόμματα για να μπορέσουν να απογαλακτιστούν οι ψηφοφόροι απ΄ αυτά. Πέρα από όλα τα άλυτα για δεκαετίες προβλήματα, το θέμα των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και η υπόθεση Siemens θα έπρεπε ήδη να είχαν ξεχειλίσει το ποτήρι.

Αντ’ αυτού τα δύο μεγάλα κόμματα λίγο ή πολύ συγκεντρώνουν το 80 % των ψηφοφόρων. Όταν στα επιτελεία των δύο κομμάτων βλέπουν τέτοια ποσοστά, τι θα τους ωθήσει να αλλάξουν συμπεριφορές και νοοτροπίες ?.

Αυτό που προκαλεί θυμηδία είναι ότι τα λιμό του ΠΑΣΟΚ όσο βλέπουν όλο και πιο κοντά το κόμμα τους στην εξουσία τόσο προσπαθούν να πείσουν ακόμα και τον ευατό τους για τις υποτιθέμενες ηγετικές ικανότητες του Γ. Παπανδρέου (του δεύτερου).

Όλες οι γνωστές καραμέλες περί ακυβερνησίας, ότι αυτά δεν γίνονται στην Ελλάδα κ.λ.π., δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά τα γνωστά εκφοβιστικά και καταστροφολογικά επιχειρήματα του δικκοματισμού περί της σπουδαιότητας για την σταθερότητα του πολιτικού συστήματος.

Στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα και αυτό αποδεικνύεται και από την αυθόρμητή αυτοργάνωση πολιτών και την δημιουργία πολιτικών σχηματισμών (‘’Φιλελεύθερη Συμμαχία’’ ‘’Δράση’’ ‘’ Δημοκρατικοί’’ ‘’ Οικολόγοι’’) που μπορούν μέσα από ώριμες και ρεαλιστικές πολιτικές σκέψεις να αποτελέσουν ένα σημαντικό πόλο στο πολιτικό σύστημα.

Αν τώρα στις Ευρωεκλογές τα κόμματα που δημιουργηθήκαν μέσα από πολιτικές ζυμώσεις πολιτών, δεν καταφέρουν είτε μεμονωμένα είτε αθροιστικά να πιάσουν ένα ποσοστό 3-5% πιστεύω ότι πρόκειται για μία μαζική περίπτωση σαδομαζοχισμού που χρειάζεται ομαδικής κλινικής αντιμετώπισης παρά κάποια αντίδραση πολιτικής μορφής.

ΥΓ. Μπορεί να μην είναι 8 στους δέκα αλλά σίγουρα οι μισοί απ’ αυτούς που τα έσπαγαν τον Δεκέμβριο θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Αλλά γιατί τα έσπαγαν, δεν μπορώ να καταλάβω ???? Την απάντηση ας μας την δώσουν όλοι αυτοί που εντόπιζαν το αίτιο σε αυτήν την λέξη που αρχίζει από ‘’φ’’.

ΠΡΟΟΙΜΙΟ ΠΙΘΑΝΩΝ ΑΝΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

Greek blues
Τα αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύουν μια κοινωνία ανασφαλή, συντηρητική και φοβισμένη. Με τις απαντήσεις τους οι ερωτώμενοι εκφράζουν:
- Εντονότατη αβεβαιότητα για τον ίδιο τον εαυτό τους. Αμφισβητούνται, σε κατεδαφιστική ένταση, οι θεσμοί οι οποίοι κατ’ εξοχήν εκπορεύονται –με τη λιγότερη δυνατή διαμεσολάβηση– από τους ίδιους τους πολίτες: τα κόμματα, οι κυβερνήσεις, η Βουλή. Οι Ελληνες έχουν φθάσει στο έσχατο επίπεδο αυτοεκτίμησης.
- Επένδυση σε θεσμούς, οι οποίοι ενσωματώνουν μια παραδοσιακή, απόμακρη και πατρική αυθεντία, έξω και πάνω από τον πολίτη. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας –κατ’ εξοχήν father figure και κατ’ αναλογίαν βασιλεύς–, η Ακαδημία, ο Στρατός και το Πανεπιστήμιο, παρά τις αμαρτίες τους, διατηρούν την εμπιστοσύνη. Η (σχετική) αμφισβήτηση της Εκκλησίας μοιάζει ένα «προοδευτικό» άλλοθι για τη «συντηρητική» αυτή συνιστώσα.
- Φόβο για τις επερχόμενες αλλαγές και τον διαφαινόμενο ολοένα και περισσότερο ανταγωνιστικό κόσμο. Απεγνωσμένα και απελπισμένα αναζητούνται λύσεις στην ασφάλεια του κρατισμού. Η ιδιωτική πρωτοβουλία και η ελεύθερη αγορά αποδοκιμάζονται. Η αμαρτωλή Ολυμπιακή εγκρίνεται, ο πολύπαθος ΣΕΒ καταδικάζεται.
- Συρρίκνωση του πολιτικού, δηλαδή κατ’ ουσίαν απο–πολιτικοποίηση. Η σχέση με την πραγματικότητα υφίσταται μόνον ως προς τους θεσμούς που εξυπηρετούν την απτή καθημερινότητα, όπως το σχολείο, η πυροσβεστική ή η μετεωρολογική υπηρεσία. Οσο ο ορίζων διευρύνεται, η σχέση εμπιστοσύνης και αντικειμενικών δεδομένων παύει να λειτουργεί. Καθώς κινούμαστε από την ιδιωτική προς τη δημόσια σφαίρα, εμφανίζεται μια βαθμιαία αποδέσμευση του ενεργού ενδιαφέροντος. Η ελληνική κοινωνία έχει ζήσει επί δεκαετίες ταχύτατους μετασχηματισμούς, τους οποίους δεν έχει αφομοιώσει, παρά επιφανειακά. Εχει απολέσει μεγάλο μέρος από τα παραδοσιακά της εφόδια και πλαίσια, χωρίς να τα αντικαταστήσει. Παρασυρμένη στην ύβρη του εύκολου χρήματος, της ήσσονος προσπαθείας και του καταναλωτισμού, βλέπει τη νέμεση να πλησιάζει με τη μορφή της οικονομικής κρίσης. Παραδοσιακές πολιτικές αντιδράσεις, προερχόμενες από προαιώνιες εμπειρίες, επανέρχονται στο προσκήνιο. Η λύση αναζητείται σε μια δύναμη εκτός κοινωνίας και οικονομίας, σε ένα κράτος σύμφωνα με το αυτοκρατορικό πρότυπο: ισχυρό, αυταρχικό και ανεξάντλητο. Είναι αλήθεια ότι Deus ex machina συχνά εμφανίστηκε στη νεοελληνική ιστορία. Η πιο πρόσφατη μετενσάρκωσή του υπήρξε η Ευρωπαϊκή Ενωση. Ομως και αυτή κλονίζεται σήμερα στην εμπιστοσύνη των Ελλήνων, καθώς εξαπλώνεται παντού η οικονομική κρίση.
Υπό άλλες συνθήκες και σε άλλες εποχές, θα ευσταθούσε ο ισχυρισμός πως πληρούνται οι ψυχολογικές και πολιτικές προϋποθέσεις για αυταρχικές πολιτικές περιπέτειες. Βυθισμένη σε ανασφάλεια για τις δυνάμεις της και φόβο για το μέλλον, η ελληνική κοινωνία εμφανίζεται έτοιμη να θυσιάσει τις ελευθερίες της, με αντάλλαγμα μια πατερναλιστική εξουσία η οποία να παράσχει ησυχία, τάξη και, οικονομική κυρίως, ασφάλεια.
* Ο κ. Γεώργιος - Στυλιανός Πρεβελάκης είναι καθηγητής Γεωπολιτικής στη Σορβόννη (Paris 1).
© 2008 H KAΘHMEPINH All rights reserved.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ

Για πολλούς, ακόμη και η λέξη προκαλεί δυσφορία. Φιλελευθερισμός, είπατε; Οχι, ευχαριστώ δεν θα πάρω. Προτιμώ να είμαι καθηλωμένος στο σήμερα, να ζεσταίνω καθημερινά τη φωλιά με τα κεκτημένα μου και να αναζητώ όλο και περισσότερο την παρουσία του γιγαντιαίου και πολυπλόκαμου κράτους. Στο κάτω κάτω εγώ δεν το πληρώνω; Ας με υπηρετήσει, λοιπόν, όπως μου πρέπει!
Η αλήθεια είναι ότι ο άνθρωπος με ευκολία σπεύδει συχνά να απορρίψει ή να χειροκροτήσει πολιτικές ιδεολογίες, χωρίς προηγουμένως να έχει εντρυφήσει σ’ αυτές, όντας τρόπον τινά θύμα του συρμού της εποχής του και της δημαγωγίας των πολιτικών. Θα ’χετε ίσως προσέξει ότι στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, τα φιλελεύθερα κόμματα δεν πρόκοψαν ή μάλλον δεν κατάφεραν να συγκινήσουν τα πλήθη. Ο ορθολογισμός δεν υπήρξε ποτέ γοητευτικός, καθώς απορρίπτει οτιδήποτε λαϊκιστικό και συναισθηματικά φορτισμένο. Γι’ αυτό και οι φιλελεύθεροι, προκειμένου να αποκτήσουν έδρανο και στεντόρεια φωνή χρειάστηκε να υπαχθούν σε σταθερές πολιτικές ομάδες, κυρίως όμως συντηρητικές, καθώς για την αριστερά αποτελούσαν και αποτελούν απαγορευμένο καρπό. Αλλά αυτός ο επαχθής συνεταιρισμός δεν είναι ό,τι καλύτερο. Ακόμη και στα μπλογκ που στην εποχή μας αφθονούν, όσα έχουν ενστερνιστεί στον τίτλο τους τον φιλελευθερισμό βρίσκονται στην ουρά της γενικής κατάταξης, ή έχουν λιγοστούς «πελάτες» ή σε τελική ανάλυση γίνονται σάκος του μποξ για τους διαφωνούντες.
Κι όμως, αν ανατρέξουμε βιαστικά και επιφανειακά στην ιστορία της χώρας θα πρέπει να σταθούμε στις προσωπικότητες που συνέθεσαν τον λεγόμενο ελληνικό διαφωτισμό, βαθιά επηρεασμένες από τον ευρωπαϊκό διαφωτισμό, γνώρισμα του οποίου είναι και ο φιλελευθερισμός. Η πνευματική κίνηση που σημειώθηκε στη Δυτική Ευρώπη στα τέλη του 17ου αιώνα, με κύριους στόχους τη λύτρωση του ανθρώπινου πνεύματος από τις προλήψεις, τις δεισιδαιμονίες, την αυθεντία του κράτους και της Εκκλησίας και την επικράτηση του ορθού λόγου, της πνευματικής ελευθερίας, της ανεξιθρησκίας και του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έγινε σημαία για ανθρώπους, όπως ο Ευγένιος Βούλγαρης, ο Ρήγας Φεραίος, ο Αδαμάντιος Κοραής, o Ροΐδης και ενδεχομένως ο Ανδρέας Λασκαράτος (αν και ο Λασκαράτος διακρίθηκε κυρίως για τον θρησκευτικό φιλελευθερισμό του). Βεβαίως, πολλοί από αυτούς απαξιώθηκαν και κάποιοι αφορίστηκαν από την Εκκλησία, η οποία δεν είχε το παραμικρό περιθώριο να αντέξει –εκείνη την εποχή– τον θρησκευτικό φιλελευθερισμό.
Στη συνέχεια θα ήθελα να προσθέσω τον Ελευθέριο Βενιζέλο, τον πολιτικό που υπήρξε προσηλωμένος στις αξίες της φιλελεύθερης σκέψης (σήμερα μέχρι παρεξηγήσεως διαστρεβλωμένη) και είχε πάντα κατά νουν να προχωρήσει σε τολμηρές μεταρρυθμίσεις που θα άλλαζαν τη μορφή της Ελλάδας. Ηταν κατ’ εξοχήν οπαδός της ατομικής ελευθερίας, βαθιά πεπεισμένος ότι ο άνθρωπος μπορεί να χαράσσει ο ίδιος τη μοίρα του και σίγουρος ότι το ατομικό συμφέρον αποτελεί το πιο ισχυρό κίνητρο για την ατομική και συλλογική πρόοδο. Κάτι που είχε διαλαλήσει νωρίτερα, το 1776, ο πατέρας του φιλελευθερισμού Ανταμ Σμιθ, στο βιβλίο του «Μελέτη για τις αιτίες του πλούτου των Εθνών». Ο Σμιθ είναι γνωστό ότι καταδικάζει τις κρατικές παρεμβάσεις (λιγότερο κράτος), ασκεί έντονη κριτική στις συντεχνίες και στα κλειστά επαγγέλματα και τάσσεται κατά των κρατικών και ιδιωτικών μονοπωλίων, αποδοκιμάζοντας και τους πλούσιους κεφαλαιούχους που επιδιώκουν τη δημιουργία μονοπωλιακών καταστάσεων, νοθεύοντας τον ελεύθερο ανταγωνισμό.
Αφορμή γι’ αυτές τις αναφορές στον φιλελευθερισμό υπήρξε το βιβλίο του διευθυντού του Κέντρου Φιλελεύθερων Μελετών Δημήτρη Σκάλκου («Αλήθειες για το φιλελευθερισμό», εκδόσεις Κριτική) που έφτασε στο δημοσιογραφικό γραφείο προ μηνών και που αποφάσισα να το ξεσκονίσω και να το προβάλω, όχι γιατί στηρίζω ή δεν στηρίζω τον φιλελευθερισμό, αλλά γιατί πιστεύω ότι μέσα από τις σελίδες του μπορεί κάποιος να σχηματίσει μια εικόνα γι’ αυτό το σύστημα αξιών που προς το παρόν κατατάσσεται στην ουρά των πολιτικών συστημάτων. Το βιβλίο προλογίζει ο συνάδελφος Πάσχος Μανδραβέλης, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι για την ελληνική κοινή γνώμη ο φιλελευθερισμός είναι ό,τι η κόλαση για τις θρησκευτικές θεωρίες. Λειτουργεί ως φόβητρο που αποτρέπει κάθε ανατροπή της καθεστηκυίας τάξης. Για τους περισσότερους Ελληνες –σημειωτέον ότι οι Ελληνες στη συντριπτική τους πλειοψηφία έχουν αριστερή συνείδηση, ασχέτως του τι ψηφίζουν– ο φιλελευθερισμός φταίει για τα πάντα. Συν τοις άλλοις, μετά το τέλος του εμφυλίου, οι δεξιές κυβερνήσεις στηρίχτηκαν πάνω σ’ ενα ρηχό αντικομμουνισμό που πρόταγμά του –λέει ο Πάσχος Μανδραβέλης– είχε τον εθνικισμό, αντί την ελευθερία του ατόμου. Η αριστερά από την άλλη αγκάλιασε τον πολιτικό φιλελευθερισμό ως ασπίδα στις διώξεις που υφίστατο, παρά ως βασικό συστατικό της προβληματικής της. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού της χώρας να θεωρείται ως φιλελεύθερη, άρα καταστροφική.
Ο Δημήτρης Σκάλκος επιχειρεί μια ιστορική αναδρομή, αναφερόμενος σε δύο εμβληματικές μορφές της σύγχρονης φιλελεύθερης σκέψης, στον Friedrich Hayek (Ο δρόμος προς τη δουλεία) και στον Karl Popper (Η ανοικτή κοινωνία και οι εχθροί της), οι οποίες αλληλοσυμπληρώνονται.Ο φιλελευθερισμός, γράφει, τραυματίστηκε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και οι ιδέες της ελευθερίας υποχώρησαν μπροστά στη φαιοκόκκινη απειλή του σταλινισμού και του εθνικοσοσιαλιστικού ολοκληρωτισμού. Και οι φιλελεύθεροι, όπως είπε ο Hayek το 1952, προχωρούσαν μόνοι τους, γελοιοποιημένοι και χωρίς την παραμικρή απήχηση. Στη συνέχεια ο Δ. Σκάλκος αναφέρεται στο άτομο. Στόχος τόσο του Σμιθ όσο και του Τόκβιλ ή του Hayek, σημειώνει, ήταν η αποκατάσταση του ατόμου ως φορέα δικαιωμάτων, παραγωγού ιστορίας και πηγή ηθικών επιταγών.
Σε άλλο σημείο του βιβλίου του ο συγγραφέας περιγράφει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα του φιλελευθερισμού από τον 20ό αιώνα ως σήμερα: α) είναι ατομικιστικός, αρθρώνεται δηλαδή γύρω από το «πρωτείο του ατόμου», απορρίπτοντας τις κολεκτιβιστικές προσεγγίσεις. β) είναι εξισωτικός, αναγνωρίζοντας την ίδια ηθική αξία σε όλα τα άτομα, απορριπτοντας νομικές ή πολιτικές διακρίσεις γ) είναι παγκόσμιος, δηλαδή πέρα από τα εθνικά και πολιτιστικά σύνορα δ) είναι προοδευτικός, επιδιώκοντας την εξέλιξη και πρόοδο των κοινωνικών και πολιτικών θεσμών.
Στην εποχή μας, γράφει ο Δ. Σκάλκος ο σοσιαλισμός δεν αποτελεί αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση, ενώ ο φιλελευθερισμός αμφισβητείται ή συγχέεται με τον καπιταλισμό. Η Ελλάδα απουσιάζει απ’ αυτή την ιδεολογική διαμάχη, επιλέγοντας να πορεύεται με το βλέμμα στραμμένο στο παρελθόν(;). Γι’ αυτό και το βιβλίο «Αλήθειες για τον Φιλελευθερισμό» στόχο έχει να αποσαφηνίσει το πραγματικό περιεχόμενο του φιλελευθερισμού ως μια ολοκληρωμένη πρόταση για την οικονομική ανάπτυξη, την πολιτική διακυβέρνηση και την κοινωνική συμβίωση στη νέα εποχή που ανατέλλει. Να υποθέσω ότι κάποιοι θα φωνάξουν απελπισμένα : Μα πού είναι το κράτος;

Της Ριτσας Μασούρα (Εφημερίδα Καθημερινή)

ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ

Γέλασα τόσο πολύ, όσο όταν διαβάζω τα περί τού τέλους της ελεύθερης αγοράς.

Legal case against God dismissed
A US judge has thrown out a case against God, ruling that because the defendant has no address, legal papers cannot be served.
The suit was launched by Nebraska state senator Ernie Chambers, who said he might appeal against the ruling.
He sought a permanent injunction to prevent the "death, destruction and terrorisation" caused by God.
Judge Marlon Polk said in his ruling that a plaintiff must have access to the defendant for a case to proceed.
"Given that this court finds that there can never be service effectuated on the named defendant this action will be dismissed with prejudice," Judge Polk wrote in his ruling.
Mr Chambers cannot refile the suit but may appeal.
'God knows everything'
Mr Chambers sued God last year. He said God had threatened him and the people of Nebraska and had inflicted "widespread death, destruction and terrorisation of millions upon millions of the Earth's inhabitants".
He said he would carefully consider Judge Polk's ruling before deciding whether to appeal.
The court, Mr Chambers said, had acknowledged the existence of God and "a consequence of that acknowledgement is a recognition of God's omniscience".
"Since God knows everything," he reasoned, "God has notice of this lawsuit."
Mr Chambers, a state senator for 38 years, said he filed the suit to make the point that "anyone can sue anyone else, even God".
Story from BBC NEWS:http://news.bbc.co.uk/go/pr/fr/-/2/hi/americas/7673591.stmPublished: 2008/10/16 11:56:22 GMT© BBC MMVIII

Διεθνής οικονομική κρίση και εγχώρια πολιτική ανεπάρκεια.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ
2 Οκτωμβρίου 2008
Διεθνής οικονομική κρίση και εγχώρια πολιτική ανεπάρκεια.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία σε ανακοίνωσή της επισημαίνει την παραπληροφόρηση των Ελλήνων πολιτών σχετικά με τη πραγματική φύση και τα αίτια της οικονομικής κρίσης στις ΗΠΑ. Η καταγγελία των αγορών και η θεοποίηση της κρατικής παρέμβασης αποτέλεσαν τον κοινό παρανομαστή της επιχειρηματολογίας του πολιτικού προσωπικού της χώρας. Επιπλέον, πολιτικοί όλου του πολιτικού φάσματος προβλέπουν, για άλλη μια φορά, την κατάρρευση του καπιταλισμού χωρίς να εξηγούν γιατί δεν επαληθεύτηκαν παρόμοιες προηγούμενες προβλέψεις τους. Για άλλη μια φορά ο άκρατος κρατισμός χρησιμοποιήθηκε από τους πολιτικούς όλων των παρατάξεων με στόχο τη συγκάλυψη της άγνοιάς τους για τη πολύπλοκη διεθνή πραγματικότητα.
Όπως είναι γνωστό η κατάρρευση της αγοράς κατοικίας στις ΗΠΑ προκλήθηκε από την κατάρρευση των δύο κολοσσών της αγοράς ενυπόθηκων δανείων, της Fannie Mae και της Freddie Mac που κατέχουν ή έχουν εγγυηθεί σχεδόν το ήμισυ από τα 12 τρισεκατομμύρια δολάρια των εκκρεμών ενυπόθηκων δανείων στις ΗΠΑ. Τα ομόλογα της Fannie Mae και της Freddie Mac έχαιραν ιδίου κύρους με εκείνα του αμερικανικού δημοσίου γιατί οι δύο αυτοί οργανισμοί είναι ημικρατικοί και τα ομόλογα που εξέδιδαν εξασφάλιζαν μεγαλύτερες αποδόσεις από αυτά των ιδιωτών ανταγωνιστών τους. Ο κρατικός παρεμβατισμός στην αγορά κατοικίας στις ΗΠΑ, μέσω των δύο αυτών οργανισμών, οδήγησε σε σκάνδαλα που είδαν το φώς της δημοσιότητας το 2003 και στη κατάρρευση του συνόλου της αγοράς κατοικίας.
Για τους λόγους αυτούς η αιτούμενη ελευθερία διοχέτευσης δισεκατομμυρίων δολαρίων στα ταμεία των Fannie Mae και Freddie Mac δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση καθώς ο μεγαλύτερος κρατικός παρεμβατισμός που εισάγει το σχέδιο Πόλσον θα επιδείνωνε μια ήδη στρεβλή κατάσταση της αγοράς. Η άρνηση, από μεγάλο αριθμό ρεπουμπλικάνων και δημοκρατικών βουλευτών, να ακολουθήσουν τις υποδείξεις των ηγεσιών τους και η καταψήφιση του σχεδίου Πόλσον μόνο θλιβερούς συνειρμούς δημιουργούν σε όσους θα κάνουν συγκρίσεις με τη λειτουργία του Ελληνικού Κοινοβουλίου και τον ρόλο των Ελλήνων βουλευτών.
Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θεωρεί ότι οι αντιδράσεις στο σχέδιο αυτό είναι δικαιολογημένες καθώς η διάσωση των Fannie Mae και Freddie Mac με χρήματα των αμερικάνων φορολογουμένων συνιστούν μια απαράδεκτη κρατική παρέμβαση που ιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κοινωνικοποιεί τις ζημιές. Παραδόξως, κατά της πολιτικής πουιδιωτικοποιεί τα κέρδη και κοινωνικοποιεί τις ζημιές συντάχθηκε, σε ένα παραλήρημα αριστερισμού, ο κ. Παπανδρέου στην εφημερίδα Επενδυτής, για να ακολουθήσει και ο Συνασπισμός, διαρρηγνύοντας τα ιμάτια τους για τις ζημιές που καλούνται να πληρώσουν οι αμερικάνοι φορολογούμενοι.
Ούτε ο κ. Παπανδρέου όμως, αλλά ούτε ο Συνασπισμός, θεώρησαν σκόπιμο να εξηγήσουν στους Έλληνες πολίτες γιατί δεν δείχνουν ανάλογη ευαισθησία και για τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων οι οποίοι πληρώνουν τις ζημιές των Ελληνικών ΔΕΚΟ επί δεκαετίες.

ΚΡΑΤΟΣ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΑΓΟΡΕΣ

Το κράτος, η κρίση και οι αγορές

Μπροστά στη μεγάλη οικονομική κρίση, σχεδόν αυτόματα σε όλους, ειδικούς και μη, έρχεται ο από μηχανής θεός, το κράτος, για να σώσει από το οικονομικό ναυάγιο τις αγορές, τις επιχειρήσεις, τα άτομα, το σύνολο της οικονομίας. Το μέγεθος των δυσκολιών, ο ίλιγγος που προκαλεί η θέα του χείλους προ του γκρεμού, ο πανικός της επερχόμενης ατομικής ή συλλογικής χρεοκοπίας, αποδιοργανώνει τον νου και των πιο ισχυρών ηγετών αλλά και των πιο φημισμένων οικονομολόγων.
Πολλοί βρήκαν την ευκαιρία να κατηγορήσουν την ελεύθερη αγορά για τη δεινή κρίση που έχουμε περιέλθει διότι θέλουν να σκεπάσουν τον ρόλο του κράτους ως προαγωγού των ανυπέρβλητων χρηματοοικονομικών διαταραχών στις οποίες έχουμε βυθισθεί
Το σχέδιο Πόλσον παρουσιάστηκε υπό αυτές τις συνθήκες ως σχέδιο εκτάκτου ανάγκης και δραματοποιήθηκε πολιτικά από τον πρόεδρο Μπους με διαγγέλματα και άλλα ηχηρά που κορυφώνονται στο ποσό των 700 δισ. δολαρίων. Οι Δημοκρατικοί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, έσπευσαν να το υιοθετήσουν και με επικεφαλής τη Νάνσι Πελόζι, κατηγόρησαν τον Μακέιν και τους Ρεπουμπλικανούς για τις ισχυρές αντιρρήσεις τους. Το ευτύχημα για τη Δημοκρατία στην Αμερική είναι ότι τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο και προϊόν πνευματικής αυθεντίας ακόμη και αν παρουσιάζεται σαν σχέδιο εθνικής ή παγκόσμιας σωτηρίας.
Το σχέδιο Πόλσον πρέπει να αλλάξει, διότι δεν είναι δυνατόν το αμερικανικό κράτος να κινδυνεύσει με τη δική του χρεοκοπία για να αγοράσει χρεοκοπημένες επιχειρήσεις και αγνώστου έως μηδενικής αξίας στοιχεία ενεργητικού (πιστωτικά απόβλητα). Οι δημοπρασίες που φαντάζεται το δίδυμο Πόλσον - Μπερνάνκι είναι πιθανόν να καταλήξουν στο μεγαλύτερο φιάσκο και τότε όλοι θα αναρωτιούνται ποιος θα εγγυηθεί το αμερικανικό δημόσιο χρέος ή ποιος θα αγοράσει το αμερικανικό δημόσιο. Ηδη σήμερα το αμερικανικό κράτος είναι ασθενές όσο ποτέ στο παρελθόν. Πιεζόμενο από ένα δυσθεώρητο δημοσιονομικό έλλειμμα και βεβαρυμμένο με ένα τεράστιο δημόσιο χρέος που συγκρίνεται μόνο με αυτό της δεκαετίας του ’50, το αμερικανικό δημόσιο είναι στο έλεος της κρίσης και δεν μπορεί επ’ ουδενί ούτε να την ελέγξει ούτε να την αντιμετωπίσει.
Οι απότομες μεταβολές των επιτοκίων ήταν εργαλείο της Fed που αποπροσανατόλισε δανειστές και δανειζόμενους. Οι περιβόητες Freddie Mac και Fannie May είναι κρατικά δημιουργήματα, πλημμυρισμένες με ανορθολογικές κυβερνητικές επιδοτήσεις, στηριγμένες σε κρατικιστικά διαστρεβλωμένα κίνητρα που οδήγησαν σε μία αναρίθμητη σειρά νόθων δανείων καμίας ουσιαστικής αξίας και σάπιας επιχειρηματικής ηθικής
Πολλοί βρήκαν την ευκαιρία να κατηγορήσουν την ελεύθερη αγορά για τη δεινή κρίση που έχουμε περιέλθει διότι θέλουν να σκεπάσουν τον ρόλο του κράτους ως προαγωγού των ανυπέρβλητων χρηματοοικονομικών διαταραχών στις οποίες έχουμε βυθισθεί. Οι απότομες μεταβολές των επιτοκίων ήταν εργαλείο της Fed που αποπροσανατόλισε δανειστές και δανειζόμενους. Οι περιβόητες Freddie Mac και Fannie May είναι κρατικά δημιουργήματα, πλημμυρισμένες με ανορθολογικές κυβερνητικές επιδοτήσεις, στηριγμένες σε κρατικιστικά διαστρεβλωμένα κίνητρα που οδήγησαν σε μία αναρίθμητη σειρά νόθων δανείων καμίας ουσιαστικής αξίας και σάπιας επιχειρηματικής ηθικής.
Ομως αυτά τα δάνεια με τη θεσμική και οικονομική ενίσχυση του κράτους και τη μόνη εγγύηση που είχαν, αυτή του αμερικανικού δημοσίου, αγκάλιασαν όχι μόνο όλο το αμερικανικό έθνος, αλλά κυρίως οδήγησαν κάθε είδους χρηματοπιστωτικό ίδρυμα να βασισθεί πάνω τους για να χτίσει δευτερογενή και τριτογενή προϊόντα που κορυφώθηκε η αξία τους με την αλματώδη άνοδο των τιμών των ακινήτων και με την ίδια ταχύτητα γκρεμίσθηκε όταν η Fed εν ριπή οφθαλμού προσδιόρισε το επιτόκιο στο 5,25% και κάποιος δεν μπορούσε να πληρώσει το δάνειό του, αφού το είχε συνάψει με επιτόκιο Fed 1%. Τα κρατικά στεγαστικά παραμορφώματα μαζί με την ανεκδιήγητη πολιτική επιτοκίων της Fed, οδήγησαν τις αγορές στο χάος και την παγκόσμια οικονομία σε μία άνευ προηγουμένου κρίση.
Οι αγορές δεν ευθύνονται σε τίποτα. Απλά υπολόγισαν γρήγορα το φθηνό χρήμα και την πολιτική βουλιμία των κρατικών αρχών για ξέφρενη στεγαστική πίστη και ανέβασαν αμέσως τις τιμές. Με τον ίδιο τρόπο οι αγορές αντιλήφθηκαν άμεσα την αδυναμία και τη στάση πληρωμών, τον καταιγιστικό ρυθμό απούλητων κατοικιών και κατασχέσεων και οδηγήθηκαν στην πτώση.
Η ελεύθερη αγορά υπολογίζει με τον καλύτερο και πιο συνεπή τρόπο τις επιχειρηματικές συμπεριφορές και αποτυπώνει την αξία τους με την πιο ακριβή, πιο άμεση και πιο κατηγορηματική αντιστοιχία με την πραγματικότητα. Η αγορά είναι η αλήθεια που διαμορφώνουμε και πρέπει να την καταλάβουμε για να επιβιώσουμε
Η ελεύθερη αγορά υπολογίζει με τον καλύτερο και πιο συνεπή τρόπο τις επιχειρηματικές συμπεριφορές και αποτυπώνει την αξία τους με την πιο ακριβή, πιο άμεση και πιο κατηγορηματική αντιστοιχία με την πραγματικότητα. Η αγορά είναι η αλήθεια που διαμορφώνουμε και πρέπει να την καταλάβουμε για να επιβιώσουμε.
Αντίθετα το κράτος εμφανίζεται σαν τον αριστοκράτη του Μεσαίωνα που ενώ ξεπουλά τους τίτλους ευγενείας για να αντεπεξέλθει από την άλλη εμφανίζεται γενναιόδωρο για να αγοράσει ό,τι χρεοκοπεί. Η μόνη όμως αποτελεσματική λύση είναι να αφήσουμε τους υπαίτιους να χρεοκοπήσουν και μάλιστα πολλούς από αυτούς της Wall Street και όπως ακριβώς προτείνουν οι πεφωτισμένοι Αμερικανοί Ρεπουμπλικανοί να ασφαλίσουμε τους πολλούς που άθελά τους μπλέχτηκαν στα δίχτυα της αχαλίνωτης πιστωτικής επέκτασης που προώθησε το κράτος και μόνον αυτό.Πάνος Ευαγγελόπουλος
—————————————————————
Σημειώσεις:- Δημοσιεύτηκε στο Κέρδος τις 30/9/2008- Γράφτηκε πριν την απόρριψη του σχεδίου Πόλσον

ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

“Στα νησάκια μας εμάθαμεν…”

«Ενήργησα έτσι, γιατί στα νησάκια μας εμάθαμεν πως τον συνεργάτη σου, όταν μάλιστα είναι και παιδικός φίλος σου, δεν τον απαρνιέσαι αβασάνιστα, με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται για σένα», είπε ο τ. υπουργός κ. Αριστοτέλης Παυλίδης, εξηγώντας γιατί συνέχισε να κρατά δίπλα του υπό επίσημη ιδιότητα τον διωκόμενο για κακουργηματική εκβίαση και δωροληψία διευθυντή του πολιτικού του γραφείου. Λέγοντας αυτά, ο τ. υπουργός απέδειξε ότι είναι δυνατόν μια δικαιολογία να είναι χειρότερη από το ίδιο το ατόπημα που προσπαθεί να δικαιολογήσει.
Δεν είναι μόνο η απουσία οποιασδήποτε απολογητικότητας, η προσχηματική επίκληση ενός τάχα υπέρτερου ηθικού κώδικα, ο επιτηδευμένος συναισθηματισμός, η προσποίηση της αυταπάρνησης («με ό,τι κι αν αυτό συνεπάγεται»), που προκαλούν τη νοημοσύνη και την αισθητική του πολίτη. Δεν είναι μόνο ο σκανδαλώδης λογαριασμός που πληρώνουμε ως φορολογούμενοι για τα νησιώτικα χουβαρνταλίκια του υπουργείου (από 12 εκατομμύρια ευρώ το 2002, οι επιδοτήσεις των άγονων γραμμών ανήλθαν σε 50 εκατομμύρια το 2007 και προβλέπεται να πάνε στα 70 εκατομμύρια φέτος –βλ. Μπ. Παπαδημητρίου, Καθημερινή 24/8/2008). Δεν είναι μόνο τα αμαρτωλά προηγηθέντα και συμπαρομαρτούντα: οι στιβάδες της πολιτικοδικαστικής συγκάλυψης που κράτησαν τη σοβαρότατη αυτή υπόθεση εκτός της συνταγματικά προβλεπόμενης κοινοβουλευτικής διαδικασίας περί ποινικής ευθύνης υπουργών…
Κυβερνώμαστε από ανθρώπους που κατά ομολογία τους αδυνατούν να ξεχωρίσουν τη ιδιωτική από τη δημόσια σφαίρα, τον ηθικό κώδικα της αφοσίωσης στον «κοντοχωριανό», τον «μπατζανάκη», τον «κολλητό», από τους δεοντολογικούς κανόνες της διακυβέρνησης
Είναι όλα αυτά και κάτι παραπάνω. Πέραν της καταγγελλόμενης διαφθοράς, που η βασιμότητά της μένει να αποδειχθεί, η πεποίθηση του τ. υπουργού ότι μπορεί να δικαιολογεί δημόσιες ενέργειες επικαλούμενος προσωπικές σχέσεις είναι αποκαλυπτική. Κυβερνώμαστε από ανθρώπους που κατά ομολογία τους αδυνατούν να ξεχωρίσουν τη ιδιωτική από τη δημόσια σφαίρα, τον ηθικό κώδικα της αφοσίωσης στον «κοντοχωριανό», τον «μπατζανάκη», τον «κολλητό», από τους δεοντολογικούς κανόνες της διακυβέρνησης.
Στο σημαντικό βιβλίο του «Spheres of Justice» (1983), ο αμερικανός φιλόσοφος Michael Walzer εξηγεί ότι μια πλουραλιστική κοινωνία απαρτίζεται από διαφορετικές σφαίρες κοινωνικής ζωής, που η καθεμία διέπεται από τη δική της κανονιστική αντίληψη περί δικαίου και ηθικής. Όχι μόνο οι αξίες που κυριαρχούν σε κάθε κοινωνική σφαίρα είναι διαφορετικές, αλλά τα ίδια άτομα συνήθως λειτουργούν ταυτόχρονα σε διαφορετικές σφαίρες. Και αυτό επιτάσσει επίγνωση των ορίων. «Είναι παλιός μου φίλος», «πρέπει να φροντίσω τα γεράματά μου», «έχω κόρη της παντρειάς», συνιστούν θεμιτή δικαιολόγηση προσωπικών και επαγγελματικών επιλογών, αλλά η επίκλησή τους κατά την άσκηση δημόσιας διακυβέρνησης είναι πρόδηλα απαράδεκτη. Ό,τι είναι ηθικά αποδεκτό στην ιδιωτική σφαίρα δεν είναι εξίσου αποδεκτό και στη δημόσια.
Η διάκριση του Walzer δεν απέχει από το γενικό περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας. Θεωρούμε θεμιτό ένας επιχειρηματίας να επιδιώκει τη μεγιστοποίηση του κέρδους του στην αγορά αλλά όχι και απέναντι στους δικούς του ανθρώπους. Δεν αρνούμαστε σε ένα δημόσιο λειτουργό το δικαίωμα να φροντίζει την οικογένεια, τους φίλους ή τα περιουσιακά του συμφέροντα, αρκεί αυτό να μην εμπλέκεται με την άσκηση δημόσιας εξουσίας. Και αναγνωρίζουμε διαισθητικά τις παραβιάσεις των ορίων: όταν στη σφαίρα της διακυβέρνησης εισέρχονται οι νόρμες της αγοράς τότε συνήθως μιλάμε για διαφθορά, όταν εισάγονται οι νόρμες της οικογένειας για νεποτισμό.
Αυτή η προσέγγιση διαφοροποιείται από την ισοπεδωτική θεώρηση ότι πάντοτε και παντού τα άτομα δρουν μονοσήμαντα για το στενό ατομικό τους συμφέρον. Λειτουργώντας σε διαφορετικές σφαίρες, οι άνθρωποι έχουν ένα ηθικό ρεπερτόριο ευρύτερο από τη θεμιτή ιδιοτέλεια που επιδεικνύουν στη σφαίρα της αγοράς: εξυπηρέτηση του δημόσιου συμφέροντος στην πολιτική, αλληλεγγύη στη σφαίρα του κοινωνικού εθελοντισμού, αυταπάρνηση στην οικογενειακή σφαίρα. Συχνά πρόκειται για τα ίδια άτομα, υπό διαφορετικές όμως ιδιότητες.
Αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί, όπως η επιτροπή GRECO του Συμβουλίου της Ευρώπης, αξιολογούν την Ελλάδα ως ουραγό στα θεσμικά εργαλεία καταπολέμησης της διαφθοράς, επισημαίνοντας την ανεπαρκή προστασία όσων καταγγέλλουν πράξεις δωροληψίας και την ελλιπέστατη δικαστική διερεύνηση υποθέσεων δωροδοκιών
Επομένως το να επικαλείσαι την προσωπική σου φιλία ως δικαιολογία για μια πράξη διακυβέρνησης (που οφείλει εξ ορισμού να λογοδοτεί αποκλειστικά στη δημόσια ηθική του γενικού συμφέροντος), υποδεικνύει μια ηθική ανωριμότητα αντίστοιχη με το να ανατρέφεις τα παιδιά σου με γνώμονα πώς εσύ θα βγάλεις περισσότερα λεφτά!
Είναι ένδειξη θεσμικής υστέρησης μιας κοινωνίας και υπανάπτυκτης πολιτικής παιδείας των πολιτικών μας, η αδυναμία διάκρισης των διαφορετικών κοινωνικών σφαιρών. Αυτή η ποιοτική υπανάπτυξη αποτυπώνεται στον πολιτικό που πολιτεύεται σαν στενός τοπάρχης ή σαν οικογενειάρχης που πασχίζει να βολέψει τα παιδιά του, στον δικαστή που διαχειρίζεται δημόσια εξουσία σαν επιχειρηματίας, στον κρατικοδίαιτο επιχειρηματία που λειτουργεί σαν προέκταση του πολιτικού του πάτρωνα. Αποτυπώνεται επίσης στον πολίτη που προσεγγίζει τον δημόσιο υπάλληλο έτοιμος να συναλλαγεί ή έστω να δηλώσει «πατριωτάκι» προκειμένου να εξυπηρετηθεί…
Γιατί να εκπλήσσει επομένως το ότι, σύμφωνα με τη Διεθνή Διαφάνεια, 27% των Ελλήνων το 2007 (έναντι 11% το 2004) ομολογούν ότι αναγκάστηκαν να δωροδοκήσουν; (Το αντίστοιχο ποσοστό στην ΕΕ το 2007 είναι μόλις 5%). Αρμόδιοι διεθνείς οργανισμοί, όπως η επιτροπή GRECO του Συμβουλίου της Ευρώπης, αξιολογούν την Ελλάδα ως ουραγό στα θεσμικά εργαλεία καταπολέμησης της διαφθοράς, επισημαίνοντας την ανεπαρκή προστασία όσων καταγγέλλουν πράξεις δωροληψίας και την ελλιπέστατη δικαστική διερεύνηση υποθέσεων δωροδοκιών. «Εμείς όμως εδώ δεν απαρνιόμαστε τους παιδικούς μας φίλους», θα απαντούσε περήφανα ο ντερμπεντέρης υπουργός, υπό τα χειροκροτήματα των ψηφοφόρων του.

Σεπ 3rd, 2008 Γιώργος Παγουλάτος

ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟΥ ΙΔΙΩΤΕΣ ΧΟΡΗΓΟΥΣ

Πλούσιοι ευεργέτες και φτωχοί εθελοντές
ΓΡ. ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Καθώς η κρατική μηχανή διαλύεται, επιστρέφουμε στην εποχή των πλούσιων ευεργετών και των φτωχών εθελοντών. Η Mazda χάρισε σε δήμους και κοινότητες 30 αυτοκίνητα 4Χ4 διασκευασμένα σε πυροσβεστικά, η Alpha Bank χάρισε στην Πυροσβεστική 11.000 στολές και πολλές άλλες εταιρείες έχουν πραγματοποιήσει ανάλογες δωρεές.
Την ίδια στιγμή οι ιδιώτες προσπαθούν από μόνοι τους να προστατέψουν τις περιουσίες τους από τις φωτιές, μετασκευάζοντας παλιά τζιπάκια στα οποία προσθέτουν ρυμουλκούμενα βυτία και προσλαμβάνοντας αλβανούς εργάτες να τα οδηγούν και να επιβλέπουν δασικές περιοχές. Η πλάκα δε είναι ότι, όπως μου γράφει αναγνώστης από τη Βόρεια Εύβοια ο οποίος έχει παραχωρήσει ένα δικό του παλιό τζιπάκι με συρόμενο βυτίο για χρήση από την τοπική Πυροσβεστική, οι πυροσβέστες τηλεφωνούν στον αλβανό οδηγό και του δίνουν οδηγίες πού να περιπολεί, γνωρίζοντας ότι ο συγκεκριμένος δεν έχει χαρτιά παραμονής στην Ελλάδα και ομολογώντας ότι είναι αδύνατον να του βγάλουν κατ' εξαίρεση, παρ' όλο που τον χρησιμοποιεί ο κρατικός μηχανισμός! Εκτός όμως από τους έχοντες που δωρίζουν στην Πυροσβεστική οχήματα και στολές, έχουν «καταταγεί» και περισσότεροι από 7.000 εθελοντές δασοπυροσβέστες - η Πυροσβεστική δεν έχει φυσικά να τους δώσει στολές και εξαρτύσεις -, ενώ περιπολούν επί εικοσιτετραώρου βάσεως με βάρδιες για να εντοπίσουν εστίες πυρκαϊών. Το αποκορύφωμα δε είναι ότι προχθές έβλεπα στην τηλεόραση διαφήμιση ερπυστριοφόρου πυροσβεστικού οχήματος, μετασκευασμένου τανκ Λέοπαρντ, με κανόνι βολής νερού σε απόσταση 60 μέτρων, ταχύτητα 70 χιλιομέτρων την ώρα, χωρητικότητα 11 χιλιάδων λίτρων νερού, το οποίο μπορεί να μπει στη φωτιά και να παραμείνει δυόμισι ώρες, αφού διαθέτει οξυγόνο στην καμπίνα του πληρώματος. Σε ποιον μπορεί να απευθύνεται η τηλεοπτική διαφήμιση; αναρωτήθηκα. Σε επιχειρήσεις και πλούσιους ιδιώτες, ήταν η απάντηση της εταιρείας ΒΙΟΤΕΡ που το εισάγει.
Και δεν είναι μόνο στα δάση το πρόβλημα. Είναι και στις θάλασσες. Το Λιμενικό Σώμα δεν έχει σκάφη και όταν κάποιος χρειάζεται βοήθεια το λιμεναρχείο καλεί τους ψαράδες της περιοχής για να τον σώσουν. Στο Πίσω Λιβάδι της Πάρου υπάρχει ταβερνιάρης διασώστης ο οποίος έχει κάνει τα τελευταία χρόνια περισσότερες από 200 διασώσεις με το μικρό ιδιωτικό βαρκάκι του στο στενό μεταξύ Πάρου - Νάξου - ύστερα από παράκληση βεβαίως του Λιμεναρχείου Πάρου, και όλα αυτά φυσικά χωρίς αμοιβή και με τον κίνδυνο των ποινικών ευθυνών αν κάτι συμβεί στο υπό διάσωση θύμα. Σύμφωνα με τα στοιχεία που κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί από το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, τα μισά σκάφη του Λιμενικού είναι χαλασμένα και τα άλλα μισά παλιά και χαμηλών ταχυτήτων.
Κοντά σε όλα αυτά, ανθίζουν εταιρείες security αφού η Αστυνομία δεν μπορεί να εξασφαλίσει ούτε φύλαξη ούτε έρευνα για την προστασία των πολιτών.
Η αδυναμία λοιπόν του κράτους να προστατεύσει τον πολίτη μάς αναγκάζει όλους να αυτοπροστατευθούμε με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας. Η κωμικοτραγική αυτή κατάσταση την οποία όλοι ζούμε και σε μεγάλο βαθμό έχουμε συνηθίσει, δείχνει και το επίπεδο της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, η οποία πρέπει επιεικώς να βαθμολογηθεί με «μηδέν». Και καθώς τα κόμματα ασχολούνται με λαδώματα και μίζες, με μικροπολιτική και με το θεαθήναι μέσω της περίφημης επικοινωνιακής πολιτικής που πλέον έχει αναδειχθεί σε κεντρικό και μοναδικό άξονα της κυβερνητικής πολιτικής, εμείς σιγά σιγά πρέπει να μάθουμε να ζούμε χωρίς το κράτος και να τα κανονίζουμε όλα μόνοι μας. Ούτως ή άλλως όχι κράτος πρόνοιας δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα φτιάξουμε, ούτε καν κράτος διεκπεραιωτή της καθημερινότητας δεν έχουμε. Και τελικά, αν σκεφθεί κανείς ότι τα 160 εκατομμύρια που μαζεύτηκαν πέρυσι από δωρεές για τις πυρκαϊές τοποθετήθηκαν, όπως είπε ο υπουργός Οικονομίας στη Βουλή, σε ομόλογα, καλύτερα τις δωρεές να τις κάνουμε απευθείας στους έχοντες ανάγκη, γιατί αλλιώς δεν θα φθάσουν ποτέ στα χέρια τους.
gnikolo@dolnet.gr
Το ΒΗΜΑ, 06/07/2008 , Σελ.: D28Κωδικός άρθρου: B15402D283ID: 295726

ΤΟ ΛΑΔΩΜΑ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΜΗΧΑΝΗΣ

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΛΑΔΩΜΑΤΟΣ

Οι μικρές... Siemens του νεοέλληνα

«Φακελάκι» δέχονται: από Πολεοδομίες μέχρι και ιδιωτικά νοσοκομεία

Ενα νέο είδος κυττάρων έχει εισχωρήσει βαθιά και επιθετικά στο DNA ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Από τα ποιο σημαντικά που είναι υπεύθυνα για την εξέλιξη και το μέλλον της, μέχρι και τα πιο απλά, τα καθημερινά. Είναι τα λεγόμενα... λαδοκύτταρα. Το λάδωμα, από την πιο σύνθετη μορφή του -που αυτήν την περίοδο έχει την τιμητική του, μέχρι την πιο απλή, που τιμάται κάθε ημέρα, καταγράφεται ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα κάθε Ελληνα που ανήκει στην απέναντι όχθη. Σ' αυτούς που πληρώνουν παρανόμως για να κάνουν τη δουλειά τους. Το λάδωμα χρειάζεται δύο πλευρές, λέει μια άποψη. Μόνο που απουσιάζει παντελώς μία τρίτη πλευρά, αυτή που θα έπρεπε να λειτουργεί αποτελεσματικά τόσο σε προληπτικό όσο και σε κατασταλτικό επίπεδο. Είναι η πλευρά των ελεγκτικών μηχανισμών. Η «Ε» επιχειρεί από σήμερα να καταγράψει το φαινόμενο.

Η σκηνή, κλασική. Η παλάμη δεν τολμάει να σηκωθεί πάνω από το ύψος της ζώνης του παντελονιού για να μη φαίνεται από πολλά μάτια, ο άσπρος φάκελος ή το τυλιγμένο μασούρι γλιστρά πάνω της και χάνεται μέσα στην τσέπη ή σε κάποιο συρτάρι. Και ως διά μαγείας διάφορα προβλήματα, γραφειοκρατικά και άλλα, γλιστρούν στο πλάι. Τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν αφού μόλις τέθηκαν σε τροχιά πάνω σε ράγες από λάδι...«Μίζα», «δωράκι», «λάδωμα», «μπαξίσι». Μια διαδικασία που δεν εξαντλείται στα επίπεδα που παρατηρούμε όλοι αυτές τις μέρες, που τα εκατομμύρια ευρώ διακινούνται σαν πασχαλιάτικες λαμπάδες. Εκτείνεται σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας του πολίτη και στις επαφές του με ό,τι ακούει στο όνομα «δημόσιο». Οπου και αν κοιτάξει κανείς το «λάδι» πάει κι έρχεται. Σε αντίθεση με το κανονικό λάδι για το οποίο είμαστε διεθνώς γνωστοί, αυτό ούτε «αγνό» είναι ούτε «παρθένο»... Και αν υπάρχει κανείς μας που μπορεί να ισχυριστεί ότι δεν γνωρίζει ούτε μία περίπτωση «λαδώματος» μάλλον θα «τα έχει πάρει...».Ακολουθούν μερικές ιστορίες καθημερινής... λίπανσης διαφόρων μηχανισμών. Για κάποιους ούτε που θα πηγαίνει το μυαλό σας...Το υπόγειο που έγινε διαμέρισμαΔιώροφη μεζονέτα στα νότια προάστια πριν από δύο χρόνια. Ο κάτοχός της, ο Χ.Δ., ένας νεαρός, στέλεχος μεγάλης εταιρείας. Το υπόγειο δεν θα έπρεπε να είχε υποδομή ώστε να μετατραπεί σε διαμέρισμα, έπρεπε να ήταν απλώς αποθηκευτικός χώρος. Ο υπάλληλος της Πολεοδομίας του αρμόδιου δήμου, αρκετά μεγαλύτερος από τον ιδιοκτήτη της μεζονέτας, δεν κάθισε στο υπόγειο ούτε δέκα λεπτά. Γνωρίστηκαν, ήπιαν έναν καφέ και ο υπάλληλος μόλις είχε βγάλει περισσότερα από τον μισθό του. Εκείνη την εποχή έπαιρνε 1.600 ευρώ συν μερικά επιδόματα, ενώ ο νεαρός για να εισπράξει την υπογραφή ότι όλα ήταν εντάξει, είχε βάλει σε ένα φάκελο 2.000 ευρώ. Ο ίδιος θα μας πει αυτό που λένε σχεδόν όλοι: «Αφού έτσι δουλεύει το σύστημα. Δεν καταλαβαίνω σε τι πειράζει την πολεοδομική νομοθεσία αν εγώ κάνω διαμέρισμα το υπόγειό μου. Το ξέρουν και οι ίδιοι οι υπάλληλοι. Κι έτσι είμαστε όλοι εντάξει».Οι πολεοδομίες είναι μία από τις μεγαλύτερες εστίες διαφθοράς, όπως έδειξε και πρόσφατη έρευνα της Public Issue. Η έρευνα είχε δείξει ότι κατά μέσο όρο οι ταρίφες κυμαίνονταν ως εξής: 1.540 ευρώ για παράνομη άδεια οικοδομής. 1.000 ευρώ για τη νομιμοποίηση αυθαιρέτου. 820 ευρώ για ένα απλό γρηγορόσημο και 560 ευρώ για ηλεκτροδότηση.Το εξαφανισμένο βιβλίο εσόδων-εξόδωνΟ ενδιαφερόμενος Γ.Β., ελεύθερος επαγγελματίας, είχε χάσει σε μια μετακόμιση το βιβλίο εσόδων-εξόδων. Ρώτησε δεξιά και αριστερά και κατέληξε σε ένα λογιστικό γραφείο που είχε πολλές «άκρες», του είπαν. Σ' αυτό κατέφυγε ιδιαίτερα αγχωμένος για κάποιον ενδεχόμενο έλεγχο. «Μην ανησυχείς, όλα διορθώνονται», του είπαν. «Θα βγάλουμε ένα καινούργιο βιβλίο και όλα θα είναι εντάξει». «Μα δεν έχω το παλιό», τους είπε. «Εδώ είναι το θέμα», του είπαν. Και τον έβαλαν να υπογράψει μια εξουσιοδότηση για να χειριστούν την υπόθεσή του. Υστερα από λίγες ημέρες τον ειδοποίησαν να πάει στο λογιστικό γραφείο για να παραλάβει το καινούργιο του βιβλίο εσόδων - εξόδων. Και πήγε. «Ευχαριστώ, τι σας χρωστάω;». «50 ευρώ...». «Μόνο;». «Ε, ναι, ένα δωράκι πήγαμε».Οι εφορίες, σύμφωνα με όλες τις έρευνες για τη διαφθορά στο Δημόσιο, είναι οι αρένες όπου παλεύουν τα θηρία του «λαδώματος» και των εν γένει καταφερτζήδων. Οι ιστορίες είναι πάμπολλες και πιο πρόσφατη απ' όλες είναι αυτή με τη σύλληψη του προϊσταμένου της Δ' ΔΟΥ Αθηνών για φακελάκι ύψους 20.000 από ιδιοκτήτη κομμωτηρίου στο Κολωνάκι για να «τακτοποιήσει» εκκρεμότητές του. Ο ίδιος είχε τοποθετηθεί στο β' υπηρεσιακό συμβούλιο του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, που σήμαινε ότι ένα από το καθήκοντά του ήταν να ελέγχει συναδέλφους του που έπαιρναν μίζες...Πάντως, την παραπάνω ιστορία με το βιβλίο εσόδων-εξόδων την αναφέρουμε ως αποδεικτικό ότι θετικοί στο λάδωμα δεν είναι μόνον οι προϊστάμενοι...Μόνον εγώ θα χάσω 2.000 από τα φακελάκια...Αλλη μεγάλη πληγή διαφθοράς και λαδώματος είναι εκεί όπου κανονικά θεραπεύονται άλλες πληγές. Τα δημόσια νοσοκομεία. Εδώ, όποιος δεν έχει από τουλάχιστον μία εμπειρία, είτε δική του είτε άλλου, είναι από άλλη χώρα, μάλλον σκανδιναβική.Νέος γιατρός στο Ασκληπιείο της Βούλας ρωτήθηκε από την «Ε» για το μεγάλο ζήτημα που έχει προκύψει από την άρνηση όλων να γίνουν εργασίες αποκατάστασης πολλών διαλυμένων τμημάτων του νοσοκομείου, με πρόσχημα να μην εισχωρήσει ο ιδιωτικός τομέας στο νοσοκομείο. Μια δύσκολη υπόθεση που χρειάζεται ιδιαίτερη σκέψη για να έχει κανείς κάθετη άποψη. «Δεν είναι αυτό, μας λέει ο νέος γιατρός. Η αλήθεια είναι ότι για να γίνουν εργασίες αποκατάστασης θα πρέπει να κλείσει για λίγο καιρό το νοσοκομείο. Ξέρεις τι έχει να γίνει. Μόνον εγώ, που μόλις ήρθα στο νοσοκομείο, θα χάσω γύρω στις 2.000 ευρώ τον μήνα από διάφορα χαρτζιλίκια ασθενών, από διάφορες επεμβάσεις και άλλα. Φαντάσου τι γίνεται σε υψηλότερα επίπεδα. Αυτός είναι ο λόγος και κανένας άλλος. Προτιμούν να εξετάζουν σε τέτοια αχούρια παρά να χάσουν τα τυχερά...».Φακελάκι και στα ιδιωτικάΕπί περίπου δύο μήνες ο πεθερός του Δ.Κ. νοσηλεύτηκε σε εντατική μονάδα ιδιωτικού νοσοκομείου. Ο άνθρωπος έπασχε από κάποια σπάνια ασθένεια και ο κίνδυνος για τη ζωή του, που τελικώς έχασε, ήταν καθημερινά μεγάλος. Μόνον ο ένας μήνας στην εντατική κόστισε περίπου 45.000 ευρώ. Στο μεταξύ ο γαμπρός του νοσηλευόμενου είχε αναλάβει, για λογαριασμό της οικογένειας, τις συνεννοήσεις με τους γιατρούς. Κάποια στιγμή μιλώντας με έναν εξέφρασε την αμφιβολία του αν πράγματι γίνεται καλή δουλειά από τον επικεφαλής της Εντατικής. Ο άλλος γιατρός με τον οποίον μιλούσε του απάντησε: «Κοίτα να δεις, τώρα που θα βγει κάνε του κάποιο δωράκι». «Τι εννοείς;». «Βάλε κάνα χιλιάρικο σε ένα φάκελο». «Μα καλά, τόσα λεφτά δίνουμε εδώ, δεν είναι Δημόσιο». «Και αυτός με τι νομίζετε ότι πληρώνεται. Με μισθούς Δημοσίου είναι εδώ. Και αν...».Ο τομέας της υγείας μαζί με της εφορίας και της Πολεοδομίας είναι οι τρεις βασικοί όπου η καθημερινή διαφθορά γνωρίζει πιένες. Ακολουθεί η Αστυνομία, αλλά και κάποιοι άλλοι τομείς που δεν τους βάζει το μυαλό του ανθρώπου.Ενθάδε κείται...«Συλλυπητήρια για τον άνθρωπό σας, η ταφή θα γίνει στην τάδε σειρά». «Πού είναι αυτή;». Και ο υπάλληλος έδειξε ένα σημείο στο αχανές νεκροταφείο του Λεκανοπεδίου, που απείχε περίπου ένα χιλιόμετρο από το γραφείο της διοίκησης του νεκροταφείου που βρισκόταν στην είσοδο. «Δεν υπάρχει κάποιο σημείο πιο κοντά;», ρώτησε την υπάλληλο. «Ναι, αλλά, ξέρετε, κοστίζει παραπάνω». «Ποιο πράγμα κοστίζει παραπάνω;». «Η άδεια ανέγερσης μνήματος». «Ορίστε;». Και τότε ήταν που ο συγγενής του νεκρού ανακάλυψε ότι υπάρχουν αντικειμενικές αξίες ακόμα και στα μνήματα. «Είναι 100 ευρώ, αλλά αν αφήσετε 50 ευρώ σ' εμάς θα το κανονίσουμε». Δεν τα έδωσε.Το κόψιμοΜια μικρή παρέα από συμβασιούχους της Πυροσβεστικής έκαναν βάρδιες σε μια περιοχή όπου βρισκόταν μόνον ένα σουβλατζίδικο. Από εκεί έτρωγαν σχεδόν κάθε ημέρα. Μια φορά ο σουβλατζής δέχθηκε ένα τηλεφώνημα. «Μεγάλε, χθες έφαγα από σένα κι έπαθα δηλητηρίαση. Αν δεν θες να φωνάξω τα κανάλια και να σε ξεφτιλίσω θα μου δώσεις 1.000 ευρώ». Ο σουβλατζής πήγε στο Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ. και κατήγγειλε τον εκβιασμό. Και ο πυροσβέστης κάηκε στη θράκα που άναψε ο σουβλατζής.Πιάνο και τα... πιάνωΣε ένα δημόσιο μουσικό σχολείο, ένας καθηγητής που είχε καθήκοντα διευθυντή πρότεινε σε μια κοπέλα να του δώσει 3.000 ευρώ για να της χορηγήσει το πιστοποιητικό επαρκούς κατάρτισης στο πιάνο. Και αυτή η κοπέλα προσέφυγε στο Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων που συνέλαβε τον καθηγητή επ' αυτοφώρω.Η γεώτρησηΜία από τις υποθέσεις με τις οποίες έχει ασχοληθεί το Τμήμα Εσωτερικών Υποθέσεων είναι και αυτή ενός αγρονόμου από το παλιό σώμα της Αγροφυλακής. Ζήτησε από τον ιδιοκτήτη μιας αγροικίας 1.000 ευρώ για να βεβαιώσει ότι η γεώτρηση που είχε κάνει ήταν νόμιμη.Το σπίτιΑλλά και ένας πραγματογνώμονας, διορισμένος από δικαστήριο να βεβαιώσει την ιδιοκτησία ενός αμφισβητούμενου ακινήτου, έχει συλληφθεί από τις Εσωτερικές Υποθέσεις. Για να συντάξει ψευδή βεβαίωση και να ευνοήσει έναν ιδιώτη που διεκδικούσε την κυριότητα του σπιτιού, ζήτησε 30.000 ευρώ. Μάλλον δεν ξαναδιορίστηκε ως πραγματογνώμονας...
Του ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/06/2008

Η συντεχνία εξασφαλίζει την ατιμωρησία

Οι αποφάσεις τους είναι τόσο προκλητικά επιεικείς που αρκετές φορές ο υπάλληλος πειθαρχικά αθωώνεται και ποινικά καταδικάζεται, αφού τα δικαστήρια σε παρόμοιες περιπτώσεις δεν διστάζουν και ρίχνουν «καμπάνες». Αναφέρουμε κάποιες ιστορίες που πραγματικά βγάζουν ...μάτι τόσο που προκάλεσαν μέσα στο 2007 την παρέμβαση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, ο οποίος έχει κάνει ένσταση και έχει παραπέμψει όλες τις παρακάτω υποθέσεις σε Δευτεροβάθμια Πειθαρχικά Συμβούλια.* Η περίπτωση του εκπαιδευτικού που ήταν μπλεγμένος σε κύκλωμα παιδικής πορνογραφίας μέσω Ιντερνετ είναι γνωστή, αφού με το θέμα ασχολήθηκε και η Δικαιοσύνη. Ο εγκαλούμενος εκπαιδευτικός μαζί με άλλα 15 άτομα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας διακινούσαν από κοινού στο Ιντερνετ εικόνες παιδικής πορνογραφίας και μάλιστα κρατούσε εν γνώσει του αυτές τις εικόνες στον υπολογιστή του από τον Μάιο του 2004 μέχρι τον Οκτώβριο του 2005. Ο εκπαιδευτικός είπε ότι διατηρούσε αυτές τις εικόνες για να τις δείξει στη συνέχεια στον Εισαγγελέα και να καταρτίσει με αυτές ένα πρόγραμμα αγωγής υγείας... Θέλετε να μάθετε την ποινή που του επέβαλε η υπηρεσία του; Προσωρινή παύση 4,5 μηνών με στέρηση αποδοχών...* Τεχνικός επιθεωρητής του υπουργείου Απασχόλησης έλεγξε επιχείρηση για την υγεία και ασφάλιση των εργαζομένων και μάλιστα επέβαλε και διοικητικές κυρώσεις. Στη συνέχεια όμως χρησιμοποίησε την ιδιότητά του και ζήτησε από την επιχείρηση να στείλει εργατοτεχνίτες σε οικοδομή συγγενούς του για οικοδομικοτεχνικές εργασίες. Η ποινή της υπηρεσίας του ήταν 6 μήνες προσωρινή παύση και στέρηση αποδοχών.* Προϊστάμενος οικονομικού τμήματος σε υποκατάστημα του ΙΚΑ έλειπε αδικαιολόγητα (χωρίς άδεια) από την υπηρεσία της στις 22 Δεκεμβρίου 2006 στη μία το μεσημέρι. Και σαν μην έφτανε αυτό δεν είχε φυλάξει τα χρήματα του κεντρικού ταμείου, δεν είχε κλειδώσει την πόρτα κι επιπροσθέτως το χρηματοκιβώτιο ήταν ανοικτό. Ναι, έγινε αυτό που δεν θα 'πρεπε να γίνει εκείνη ακριβώς τη στιγμή: ληστεία... Ο διοικητής του ΙΚΑ τα θεώρησε όλα αυτά εντελώς φυσικά και δεν επέβαλε καμιά ποινή στην υπάλληλο.* Εκπαιδευτικός στην Κέρκυρα συνελήφθη και παραπέμφθηκε στον εισαγγελέα για διάθεση και κατοχή ναρκωτικών. Η υπηρεσία της απλώς της επέβαλε την ποινή της προσωρινής εξάμηνης παύσης με στέρηση αποδοχών για ...αναξιοπρεπή και ανάξια διαγωγή υπαλλήλου εκτός υπηρεσίας...* Ταμίας και διαχειριστής του Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων εκταμίευσε και ιδιοποιήθηκε 186.000 ευρώ σε μετρητά για δήθεν απόδοση της παρακαταθήκης σε ανύπαρκτο πρόσωπο που αρνιόταν ότι τα εισέπραξε. Η ποινή από την υπηρεσία του ήταν έξι μήνες παύση με στέρηση των αποδοχών του. Αν το εξετάσει κανείς, συμφέρει...* Εκπαιδευτικός συνελήφθη για παράνομη οπλοκατοχή, διακεκριμένη κλοπή, εκβίαση... Η ποινή του, εκτός από την ποινική δίωξη, ήταν έξι μήνες προσωρινή παύση.* Εφοριακός διατηρούσε νυχτερινό μαγαζί, εκβίαζε επιχειρηματίες και ήταν επίσημα κατά 50% ιδιοκτήτης νυκτερινού κέντρου. Ταυτόχρονα η σύζυγός του με τον αδελφό του είχαν μεγάλο λογιστικό γραφείο από το οποίο αποκόμιζαν πολλά κέρδη χρησιμοποιώντας την ιδιότητα του υπαλλήλου (εφοριακός) και τη συγγένειά τους με αυτόν. Είναι απίστευτο, αλλά η υπηρεσία του, δηλαδή το υπουργείο Οικονομικών, δεν του επέβαλε καμιά ποινή...* Εφοριακός (προϊσταμένη σε ΔΟΥ) «κανόνισε» ώστε να επιστραφεί με τη μέθοδο των εικονικών ενδοκοινοτικών παραδόσεων ως επιστροφή του ΦΠΑ ποσόν 38 εκατ. δραχμών σε επιχείρηση. Η συγκεκριμένη υπάλληλος είναι υπότροπος, καθώς έχει παραπεμφθεί και άλλες φορές για το ίδιο πειθαρχικό παράπτωμα σε αντίστοιχες περιπτώσεις επιστροφής ΦΠΑ. Το Υπηρεσιακό Συμβούλιο του υπουργείου Οικονομικών έκρινε ότι δεν έπρεπε να τιμωρηθεί η συγκεκριμένη υπάλληλος και δεν της επιβλήθηκε καμιά ποινή. Σημαντική λεπτομέρεια: το Εφετείο Θεσσαλονίκης έχει καταδικάσει τη συγκεκριμένη υπάλληλο με ποινή κάθειρξης έξι ετών...* Υπάλληλος, φύλακας στις φυλακές Κορυδαλλού, το 'σκασε από τη βάρδια που είχε (ωράριο 7 το απόγευμα με 1 μετά τα μεσάνυχτα). Κατά την απουσία του οι κρατούμενοι της πτέρυγας συνεπλάκησαν και τραυματίστηκε ένας κρατούμενος. Ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης του επέβαλε την ποινή της έγγραφης επίπληξης.* Εκπαιδευτικός στα ΤΕΕ είχε μετατρέψει σε χαρτοπαικτική λέσχη το εργαστήριο της Σχολής. Στην πράσινη τσόχα καθόταν ο ίδιος με τους μαθητές της Α' τάξης του ηλεκτρολογικού τομέα, καπνίζοντας αρειμανίως. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν πρόστιμο ίσο με τις αποδοχές δύο μηνών. Ελπίζουμε τουλάχιστον να είχε κερδίσει στην πόκα...* Εκπαιδευτικός (διευθυντής ΤΕΕ και πρόεδρος της Σχολικής Επιτροπής) υπεξαίρεσε ποσόν 25 εκατ. δραχμών με το οποίο είχε επιχορηγηθεί το ΤΕΕ από τον Οργανισμό Σχολικών Κτιρίων, 4 εκατ. δραχμές ποσό που αποτελούσε δωρεά στο ΤΕΕ, και πλαστογράφησε τουλάχιστον 15 συμφωνητικά με επαγγελματίες για προμήθεια υλικών και διάφορες εργασίες στο ΤΕΕ, από τους οποίους οι τέσσερις δηλώνουν ότι ποτέ δεν υπέγραψαν τέτοια συμφωνητικά. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν προσωρινή παύση πέντε μηνών με στέρηση των αποδοχών του.
Της ΕΛΕΝΗΣ ΔΕΛΒΙΝΙΩΤΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/06/2008

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ = ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Τι σημαίνει Οικονομική Ελευθερία

Τα κύρια συστατικά της οικονομικής ελευθερίας είναι τα ακόλουθα:
- Ατομική Επιλογή
- Εκούσιες συναλλαγές ρυθμιζόμενες από τις αγορές
- Ελευθερία εισόδου και ανταγωνισμού στις αγορές
- Προστασία των φυσικών προσώπων και της περιουσίας τους από επιθετικές ενέργειες άλλων.

Χρησιμοποιώντας τα 4 αυτά στοιχεία σαν πυξίδα, ο Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας Παγκοσμίως (EWF) είναι έτσι σχεδιασμένος ώστε να αξιολογεί με ακρίβεια τον βαθμό Οικονομικής Ελευθερίας που απολαμβάνει η κοινωνία κάθε κράτους.Προκειμένου ένα κράτος να επιτύχει υψηλό Δ.Ο.Ε (Δείκτης Οικονομικής Ελευθερίας) θα πρέπει να παράσχει σταθερή προστασία στην ιδιωτική περιουσία, νομικό πλαίσιο που να εξασφαλίζει την εκτέλεση των συμβάσεων/ συμφωνιών και σταθερό νομισματικό περιβάλλον. Επίσης, θα πρέπει να διατηρεί τη φορολογία σε χαμηλό επίπεδο, να άρει εμπόδια τόσο στις εγχώριες όσο και στις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές και τέλος να βασίζεται περισσότερο στην αγορά παρά στις πολιτικές διαδικασίες όσον αφορά την κατανομή αγαθών και πόρων.Η οικονομική πολιτική ενός κράτους είναι συνεπής με την πρακτική της οικονομικής ελευθερίας όταν παρέχει την αναγκαία υποδομή για εθελοντική συναλλαγή μεταξύ ιδιωτών και προστατεύει τους ιδιώτες-πολίτες και τις περιουσίες τους από τους άρπαγες.Η ατομική ιδιοκτησία είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της οικονομικής ελευθερίας. Λόγω αυτής ακριβώς της ιδιοκτησίας, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να επιλέγουν - αποφασίζουν πως αυτοί θα χρησιμοποιήσουν το χρόνο τους και τις δεξιότητές τους. Από την άλλη πλευρά, οι πολίτες δεν έχουν κανένα δικαίωμα στον χρόνο, τις δεξιότητες και τους πόρους των υπολοίπων. Έτσι δεν έχουν δικαίωμα να αποσπούν πράγματα από τους άλλους ή να απαιτούν από τους άλλους να παρέχουν πράγματα σε αυτούς.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΕ ANIMATION

Click to Enlarge


Η Ελλάδα (60.1%) ανήκει οριακά στο 3ο Group που χαρακτηρίζεται ως Μέτρια Ελεύθερο

Source: Index of Economic Freedom by Heritage Foundation

Στην Ελλάδα δεν έχει εφαρμοσθεί ποτέ ο Οικονομικός Φιλελευθερισμός!

Αντιθέτως εφαρμόζεται στις παρακάτω χώρες: Hong Kong, Singapore, Ireland, Australia, United States, New Zealand, Canada, Chile, Switzerland, United Kingdom, Denmark, Netherlands, Iceland, Luxembourg, Finland, Japan, Belgium, Cyprus, Sweden & Austria !!!

ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΚΥΡΙΕ ΥΠΟΥΡΓΕ !!

Κ. Υπουργέ,

Με αφορμή την τελευταία σας, α λα Πούτιν νομοθετική πρωτοβουλία σας ( http://www.greekliberals.net/civilaction/documents/annex.pdf ) για τον περιορισμό των δικαιωμάτων των μετόχων εισηγμένων επιχειρήσεων «δημόσιου» συμφέροντος θέλω να σας καταλογίσω τα εξής :
1. ΕΙΣΤΕ ΑΝΤΙΕΥΡΩΠΑΙΣΤΗΣ γιατί , εν γνώση σας, παραβιάζετε το ευρωπαϊκό δίκαιο ,άρθρο 56 (1) EC ( http://ec.europa.eu/internal_market/capital/framework/treaty_en.htm ) άρθρο της σύμβασης που με επικεφαλίδα την φράση “fewer barriers,more opportunities” έχει σαν στόχο την ανάπτυξη των οικονομιών της Ευρώπης και την ευημερία των πολιτών της.
2. ΕΙΣΤΕ ΑΝΤΙ-ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ γιατί λειτουργείτε σαν τριτοκοσμικός λαϊκιστής (ένας Τσάβες της ΝΑ Ευρώπης) και προσπαθείτε να ισχυροποιήσετε ακόμη περισσότερο έναν γιγαντωμένο κρατικό παρεμβατισμό που έχει σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της οικονομικής ελευθερίας και της ανάπτυξης της χώρας μας.
3. ΕΙΣΤΕ ΦΑΥΛΟΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΠΙΓΡΑΦΟΣ μια που διαψεύδετε τον εαυτό σας και τα γραφόμενα σας ως οικονομολόγος γιατί μάλλον αντιγράφοντας γραφόμενα άλλων οικονομολόγων και όχι σαν συμπέρασμα δικό σας αναφέρετε στην εργασία σας : The Two Faces of Janus: Institutions, Policy Regimes and Macroeconomic Performance in Greece George Alogoskoufis, Francesco Giavazzi, Guy Laroque Economic Policy, Vol. 10, No. 20 (Apr., 1995), pp. 147-192 (βλ. http://links.jstor.org/sici?sici=0266-4658(199504)10%3A20%3C147%3ATTFOJI%3E2.0.CO%3B2-8 ) πως οι κρατικιστικές στρατηγικές στην οικονομία της Ελλάδας από το 1974 και μετά είχαν σαν αποτέλεσμα την κατάρευση της ανάπτυξης και των επενδύσεων , και σαν τελικό αποτέλεσμα την εγκαθίδρυση υψηλού και μόνιμου πληθωρισμού. Αυτό τελικά σημαίνει σύνθλιψη των εισοδημάτων των πολιτών της χώρας μας.
4. ΕΙΣΤΕ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ όχι μόνο γιατί χρησιμοποιήσατε προεκλογικά ένα φιλοευρωπαϊκό και φιλελεύθερο προφίλ – που τώρα αποδεικνύεται μάσκα που κρύβει το πραγματικό σας πρόσωπο – αλλά και γιατί χρησιμοποιείτε τους φορολογικούς ελέγχους για να εκβιάσετε πολίτες της χώρας και για να τους αναγκάσετε να υποκύψουν στις ορέξεις σας.
5. ΕΙΣΤΕ ΑΝΕΠΑΡΚΗΣ ως Υπουργός των Οικονομικών γιατί δεν επιδείξατε τον ανάλογο ζήλο για να ελέγξετε καταχρεωμένες επιχειρήσεις του «δημόσιου» τομέα, όπως η Ολυμπιακή για την παραβίαση των νόμων με την μη έκδοση ισολογισμών στα χρόνια της θητείας σας.

Όπως είπε και ο Milton Friedman όταν τα μέσα παραγωγής είναι κάτω από τον έλεγχο της κυβέρνησης τότε είναι αδύνατη και η πολιτική ελευθερία που προϋποθέτει την ελεύθερη ανταλλαγή ιδεών, προϊόντων και υπηρεσιών καθώς και την υπεράσπιση της ατομικής ιδιοκτησίας.

Διονύσης Κατρανίτσας
Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής της Φιλελεύθερης Συμμαχίας (http://www.greekliberals.net/ www.katranitsas.blogspot.com)

Economic Freedom and Democracy

People often use “democracy” and “economic freedom” in incorrect ways। Sometimes their incorrect usage may reflect misunderstanding but, in other cases, it is almost certainly a deliberate effort to confuse. Economic freedom and political democracy are not the same thing. In fact, they are substantially different.

First, they differ with regard to the area of human interaction covered. Put simply, democracy relates to political decision-making while economic freedom relates to interaction through exchange and markets. Democracy is present when all adult citizens are free to participate in the political process (vote, lobby, and choose among candidates), and when political outcomes are determined by voting in fair and open elections. Economic freedom is about the freedom of individuals to decide how they will develop and use their productive abilities, exchange goods and services with others, compete in markets, and keep the fruits of their labor. Political restrictions that inhibit voluntary actions and personal choice in these areas conflict with economic freedom, even when they are adopted democratically. A country can be democratic and still severely restrict the economic freedom of its citizens. The experiences of India and Israel during the period from 1960 to 1990 illustrate this point. Correspondingly, it is also possible for a country with very little democracy to have a substantial degree of economic freedom nonetheless. Hong Kong during the last several decades provides an example.

Second, the basis for economically free action is fundamentally different than that for political democracy. Agreement and mutual gain provide the basis for economically free activities. Unless both parties to an exchange agree, the transaction will not occur. On the other hand, democratic political action is based on “majority rule.” The majority, either directly or through their representatives, decides and the minority must submit. It makes a huge difference whether mutual agreement or majority rule underpins economic activities. When mutual agreement forms the basis for economic activity, both buyers and sellers will be “winners” and there will be a strong tendency for resources to be used productively— that is, to produce goods people value more than the resources required for their production. In contrast, there is no such tendency under majority rule. When a project is undertaken politically, even if the process is democratic, the minority must pay taxes for its support even if the project makes them worse off. The political process creates “losers” as well as “winners.” Furthermore, there is no assurance that the gains of the winners will exceed the costs imposed on the losers. In fact, as the public-choice literature highlights, there are several circumstances under which there is good reason to expect that the cost imposed on the losers will be greater than the benefits derived by the winners. The political process tends to be shortsighted. It is biased toward the adoption of programs that provide immediate, highly visible benefits at the expense of future costs that are difficult to identify. Furthermore, when the government is heavily involved in activities that provide favors to some at the expense of others, people will be encouraged to divert resources away from productive activities and toward lobbying, campaign contributions, and other forms of seeking political favor. Predictably, the shift of resources away from production and toward such favor seeking will generate economic inefficiency.

It is the “special-interest effect” that provides the most important reason that the political process will ओफ्तें go awry—why it will often lead to policies that do more harm than good. Elected political officials will often find it attractive to support the positions of well-organized interest groups at the expense of consumers and taxpayers. This will be true even when the gains derived by an interest group are substantially less than the cost imposed on other voters. Well-organized interest groups प्रोविदे politicians with a readily available source of campaign contributions and other political resources that will help them win subsequent elections. In contrast, those harmed by special-interest policies are unlikely to provide much political assistance because they are largely unorganised and frequently poorly informed.

Thus, the democratic political process is characterized by politicians who “trade” programs that benefit special-interest groups at the expense of the general populace in exchange for political contributions that will help them win the next election. In contrast with market actions based on mutual agreement, there is no assurance that political action will be productive, that it will expand output and enhance the income levels of the citizenry.

Unconstrained democracy is not the political system that is most complementary with economic freedom; limited constitutional government is. Constitutional restraints, structural procedures designed to promote agreement and reduce the ability of interest groups to exploit consumers and taxpayers, and competition among governmental units (federalism) can help restrain the impulses of the majority and promote political action more consistent with economic freedom. It is widely recognized that the protection of civil liberties requires political constraints capable of controlling the excesses of the majority. Thus, we do not count on majority rule to protect civil liberties such as the right to free speech, freedom of the press, the right to assembly, and religious freedom. Rather, it is recognized that constitutional and structural protections are needed to secure these liberties. The same thing is true of economic freedom. Basic economic freedoms such as (a) the right to trade with others, including foreigners, at mutually agreeable terms, (b) the right to enter and compete in the business or occupation of your choice, (c) the right to keep what you earn, and (d) protection of your property from confiscation by others, including the government, are too important to be left to the “rule of the majority.” Like other basic liberties, they deserve constitutional, procedural, and structural protection.

Economic Freedom of the World: 2007 Annual Report 7

ΔΕΙΚΤΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Economic Freedom of the World

The index published in Economic Freedom of the World measures the degree to which the policies and institutions of countries support economic freedom। The cornerstones of economic freedom are personal choice, voluntary exchange, freedom to compete, and security of privately owned property. Forty-two data points are used to construct a summary index and to measure the degree of economic freedom in five broad areas:

(1) size of government;
(2) legal structure and security of property rights;
(3) access to sound money;
(4) freedom to trade internationally; and
(5) regulation of credit, labor and business.

Economic freedom has grown considerably in recent decades

-The chain-linked summary index (exhibit 1.5) permits comparison over time. The average economic freedom score rose from 5.4 (out of 10) in 1980 to 6.6 in 2005, the most recent year for which data are available

-Of the 102 jurisdictions with scores in the chain-link index in 1980 and in the most recent index, 90 had increases in score, nine had decreases in scores, and three had the same score, when changes are rounded to one decimal point.

-Five nations increased their score by more than three points since 1980: Hungary (3.0), Peru (3.0), Uganda (3.2), Ghana (3.6), and Israel (3.7). Only three nations decreased their score by more than one point: Zimbabwe (−1.7), Venezuela (−1.7) and Myanmar (−1.3). Other nations that saw reductions are: Nepal (−0.7), Bahrain (−0.3), Hong Kong (−0.2), Malaysia (−0.2), the Republic of Congo (−0.2), and Haiti (−0.1).

-In this year’s main index, Hong Kong retains the highest rating for economic freedom, 8.9 out of 10. The other top scorers are: Singapore (8.8), New Zealand (8.5), Switzerland (8.3), Canada (8.1), United Kingdom (8.1), United States (8.1), Estonia (8.0), Australia (7.9), and Ireland (7.9).

-The rankings of other large economies are Germany, 18 (7.6); Japan, 22 (7.5); Mexico, 44 (7.1); France, 52 (7.0); Italy, 52 (7.0); India, 69 (6.6); China, 86 (6.3); Brazil, 101 (6.0); and Russia, 112 (5.8).

-The majority of nations ranked in the bottom fifth are African and all the nations in the bottom 10 are African, with the exceptions of Venezuela and Myanmar. They are: Zimbabwe (2.9), Myanmar (3.8), the Democratic Republic of the Congo, (4.0), Angola (4.2), the Republic of the Congo, (4.3), Central Africa Republic, (4.6), Venezuela (4.9), Burundi (5.0), Chad (5.1), and Niger (5.1). Botswana’s ranking, tied for 39th with a score of 7.2, is the best among continental sub-Saharan African nations.

Nations that are economically free out-perform non-free nations in indicators of well-being

-Nations in the top quartile of economic freedom have an average per-capita GDP of US$26,013, compared to US$3,305 for those nations in the bottom quartile (exhibit 1.6).

-The top quartile has an average per-capita economic growth rate of 2.25%, compared to 0.35% for the bottom quartile (exhibit 1.7).

-In nations of the top quartile, the average income of the poorest 10% of the population is US$7,334, compared to $905 for those in the bottom quartile (exhibit 1.10).

-Life expectancy is 78.7 years in the top quartile but 56.7 years in the bottom quartile (exhibit 1.11).

-Nations in the top quartile of economic freedom have an average score of 1.8 for political rights on a scale of 1 to 7, where 1 marks the highest level, while those in the bottom quartile have an average score of 4.4 (exhibit 1.18).

-Nations in the top quartile of economic freedom have an average score of 1.7 for civil liberties on a scale of 1 to 7, where 1 marks the highest level, while those in the bottom quartile have an average score of 4.1 (exhibit 1.18).

-Nations in the top quartile of economic freedom have an average score of 81।0 (out of 100) for environmental performance, while those in the bottom quartile have an average score of 58।9 (exhibit 1।19)

Economic Freedom of the World: 2007 Annual Report

ΑΝΕΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ

Η απομακρυσμένη χώρα της Βόρειας Ευρώπης βρίσκεται στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης με βάση το βιοτικό και κοινωνικό επίπεδο, σύμφωνα με ετήσια έκθεση του ΟΗΕ.

Η Ισλανδία ξεπέρασε τη Νορβηγία στην κατάταξη της καλύτερης χώρας για να ζήσει κάποιος, σύμφωνα με την ετήσια αναφορά του ΟΗΕ που δημοσιεύτηκε αυτή τη βδομάδα। Οι χώρες της υπο-Σαχάριας Αφρικής βρίσκονται για άλλη μια φορά στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης.

Ανεπτυγμένες ελεύθερες οικονομίες καταλαμβάνουν τις πρώτες θέσεις, με τις Ισλανδία, Νορβηγία, Αυστραλία, Καναδά και Ιρλανδία στις πέντε πρώτες. Οι ΗΠΑ κατατάσσονται δωδέκατες, τέσσερις θέσεις χαμηλότερα από την περσινή κατάταξη.

Στον αντίποδα, οι 22 «χαμηλής ανάπτυξης» χώρες στις τελευταίες θέσεις βρίσκονται γεωγραφικά όλες στην Αφρική, με τελευταία όλων τη Σιέρα Λεόνε। Σύμφωνα με προβλέψεις του ΟΗΕ που στηρίζονται σε δείκτες του 2005 για το προσδόκιμο ζωής, την εκπαίδευση και το κατά κεφαλήν εισόδημα, σε δέκα από αυτές τις αφρικανικές χώρες, δύο στα πέντε παιδιά δε θα φτάσουν την ηλικία των σαράντα ετών, κυρίως εξαιτίας του υψηλού ποσοστό ασθενών και φορέων του ιού HIV.

Σύμφωνα με τους υπεύθυνους του Οργανισμού, μικρές μεταβολές στην κατάταξη μιας χώρας δεν παίζουν σημαντικό ρόλο, αναφερόμενοι προφανώς στην αλλαγή της θέσης των ΗΠΑ। Παρά το ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται στη δεύτερη θέση του πραγματικού κατά κεφαλή εισοδήματος με 41.890 δολάρια, καταλαμβάνει την τελευταία θέση μεταξύ 26 ανεπτυγμένων χωρών στην κατηγορία του προσδόκιμου ζωής, μαζί με την Δανία και τη Νότια Κορέα, στα 77,9 χρόνια.

Σε ότι αφορά την Ελλάδα, η χώρα καταλαμβάνει την 24η θέση της κατάταξης στον Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης και την 25η στον δείκτη προσδόκιμου ζωής με 78,3 χρόνια ενώ το κατα κεφαλή ΑΕΠ προσδιορίζεται περίπου στα 22।000 δολάρια.

Η έκθεση του ΟΗΕ αναφέρει ότι ο δείκτης παγκόσμιας ανάπτυξης αυξάνεται σταθερά τα τελευταία τριάντα χρόνια, αν και σε 16 χώρες ο εν λόγω δείκτης ήταν ο χαμηλότερος από το 1990 και σε τρεις ακόμη ήταν ο χαμηλότερος από το 1975।

www।kathimerini.gr με πληροφορίες Reuters

''ΕΣΥ'' ΤΙ ΠΡΟΤΙΜΑΣ ? ΔΗΜΟΣΙΟ 'Η ΙΔΙΩΤΙΚΟ ?

Είναι γνωστό ότι η Δημόσια Υγεία νοσεί. Όλοι γνωρίζουμε για την κακοδιαχείριση, και κατασπατάληση πόρων δηλαδή των φόρων πού δίνουμε όλοι εμείς στο Κράτος.
Η Δημόσια υγεία μας κοστίζει πανάκριβα και μας παρέχει πανάθλιες και κάκιστης ποιότητας υπηρεσίες। Το θέμα της υποχρηματοδότησης είναι υπαρκτό αλλά με αυτή την νοοτροπία, την έλλειψη οργάνωσης και την έλλειψη ανταγωνιστικών συνθηκών, το Ε.Σ.Υ. αποτελεί ένα σύγχρονο ‘πίθο των Δαναΐδων’.

Το παρακάτω δημοσίευμα της Ελευθεροτυπίας για την ετήσια έκθεση των επιθεωρητών υγείας επιβεβαιώνει την σχιζοφρενική συμπεριφορά της πλειοψηφίας των Ελλήνων. Στην Ελλάδα έχουμε το υψηλότερο ποσοστό δαπανών υγείας στον ιδιωτικό τομέα από όλες τις χώρες του Ο.Ο.Σ.Α. Δηλαδή έχουμε ένα πανάκριβο σύστημα Δημόσια Υγείας το οποίο το συντηρούμε με τους φόρους μας και όταν χρειαζόμαστε τις υπηρεσίες του, τότε διαπιστώνοντας την αθλιότητα του καταφεύγουμε στον ιδιωτικό τομέα. Ταυτόχρονα όλοι υπερασπιζόμαστε το Δημόσιο χαραχτήρα του συστήματος ενάντια στην λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού. Δηλαδή μας αρέσει μαζοχιστικά να πληρώνουμε τις υπηρεσίες υγείας δύο φορές (μία μέσω των φόρων και μία μέσω της προσφηγής στον ιδιωτικό τομέα) αρκεί να μην αλλάξει ο Δημόσιος χαραχτήρας του Ε.Σ.Υ.

‘’ Ενα άκρως επικίνδυνο και πολυδάπανο για τους πολίτες δημόσιο σύστημα υγείας διαθέτει η χώρα μας. Ενα σύστημα παράλογο, σε πλήρη αταξία, που δεν εξυπηρετεί σχεδόν κανέναν ασθενή αξιοπρεπώς, αλλά που βρίθει παρανομιών και υπεξαιρέσεων. Οι διαπιστώσεις αυτές ανήκουν στους επιθεωρητές υγείας -όπως τις διατυπώνουν σε 350 σελίδες στην ετήσια έκθεσή τους για το ΕΣΥ, που ολοκληρώθηκε πριν από λίγες ημέρες και αποκαλύπτει σήμερα η «Κ.Ε.». Ληγμένα υλικά τοποθετούνται σε ασθενείς, βρέφη τραυματίζονται από πτώσεις, εμπορία οργάνων χωρίς τη συναίνεση συγγενών, Κέντρα Υγείας χωρίς τηλέφωνα, κενές φιάλες οξυγόνου αξίας 2 εκατ. ευρώ, επιδόματα σε νεκρούς και παράνομες προσλήψεις, ήταν κάποια από τα κωμικοτραγικά που διαπίστωσαν οι ράμπο υγείας. Πραγματοποίησαν 669 ελέγχους σε νοσοκομεία και μονάδες υγειονομικού ενδιαφέροντος σε όλη τη χώρα με εντολή του επικεφαλής Μιχ. Σαμπατακάκη, ο οποίος σημειώνει: «Το μεγαλύτερο πρόβλημα που βρήκαμε ήταν οι σπατάλες. Τα υλικά αγοράζονται ακόμη και με τιμές 10 φορές επάνω απ' ό,τι ισχύει στην παγκόσμια αγορά». Μεταξύ άλλων εντόπισαν:* Σε ειδικό βιοχημικό εργαστήριο νοσοκομείου της Αθήνας χρησιμοποιούσαν ληγμένα αντιδραστήρια για εξετάσεις σε ασθενείς, σε πολλά απ' αυτά μάλιστα είχε «αλλοιωθεί η ημερομηνία λήξης». Αποτέλεσμα ήταν «η αξιοπιστία των εξετάσεων να είναι εκτός των αποδεκτών ορίων». Σε σύγχρονα μηχανήματα τα οποία δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν με τα ληγμένα υλικά, γινόταν ακόμη και παρέμβαση από τους τεχνικούς των εταιρειών ώστε να γίνονται αποδεκτά. Το πόρισμα για την υπόθεση έχει διαβιβασθεί στον εισαγγελέα.Αγόραζαν κενές φιάλες* Ανατριχιαστική ήταν η εικόνα στα μαγειρεία νοσοκομείων. Δεν είχε γίνει καθαρισμός, απολύμανση, απεντόμωση και μυοκτονία.* Τραγική είναι η εικόνα και στο Ιδρυμα Περίθαλψης Χρονίως Πασχόντων αλλά και στο Κέντρο Παιδικής Μέριμνας, όπου η καθαριότητα είναι... λέξη άγνωστη, τόσο στους θαλάμους και στα μαγειρεία όσο και στον περιβάλλοντα χώρο. Τονίζεται μάλιστα ότι «το προσωπικό των μαγειρείων χρήζει μαθημάτων υγιεινής και ασφάλειας τροφίμων». * Βρέφος έπεσε (!) στο έδαφος και τραυματίστηκε αμέσως μετά τη γέννησή του εξαιτίας ακαταλληλότητας της αίθουσας τοκετού. Λόγω σοβαρών ελλείψεων και προβλημάτων λειτουργίας δεν ήταν δυνατόν να αντιμετωπισθεί ομαλά οξύς τοκετός. * Ακόμη και... κενές φιάλες οξυγόνου πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος.Στο νοσοκομείο που εντοπίστηκε η απάτη, η ζημιά έφτασε στα 2 εκατ. ευρώ. Με εικονικά τιμολόγια οι επιτήδειοι αγόραζαν υλικά που δεν παραλάμβανε ποτέ το νοσοκομείο αλλά και τις κενές φιάλες. * Σε όλα τα νοσοκομεία οι επιθεωρητές διαπιστώνουν ότι πληρώνουμε τα αναλώσιμα υλικά πιο ακριβά από κάθε άλλον στον πλανήτη.* Γιατροί παραγγέλνουν ακόμη και μόνοι τους τα υλικά για σοβαρές επεμβάσεις, από συγκεκριμένες εταιρείες και χωρίς καμία διαπραγμάτευση. Σε πολλές περιπτώσεις η παραγγελία γίνεται τηλεφωνικά. Οσο για τήρηση βιβλίων, ούτε λόγος: δεν μπορεί καν να εντοπισθούν οι ποσότητες των υλικών που έχουν προμηθευτεί διάφορα τμήματα. * Η επιτομή της αδιαφάνειας είναι ο θεσμός των απογευματινών ιατρείων, αφού γίνονται ακόμη και παράνομες προσλήψεις. Σε νοσοκομείο της περιφέρειας προσελήφθησαν 93 άτομα χωρίς νόμιμη διαδικασία, τα οποία δεν ασχολήθηκαν καν με τα απογευματινά ιατρεία. Η μισθοδοσία τους, δε, ήταν τόσο υψηλή που χρειαζόταν το σύνολο του αποθεματικού για να πληρωθεί. Από τον ειδικό λογαριασμό των απογευματινών ιατρείων πληρώνονταν και υπερωρίες σε ανθρώπους άσχετους με το τμήμα. Επιδόματα σε... νεκρούς* Τα μάτια των επιθεωρητών είδαν ακόμη και επιδόματα σε ψυχιατρικά νοσοκομεία που προορίζονταν για... νεκρούς. * Σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο οι ιατροδικαστές συνέτασσαν εκθέσεις νεκροτομής χωρίς να είναι καν παρόντες. Εστειλαν σορό σε... λάθος συγγενή, ενώ αφαιρούσαν και παρανόμως όργανα, τα οποία «εμπορεύονταν επ' αμοιβή χωρίς συναίνεση συγγενών». Το πόρισμα έχει σταλεί στον εισαγγελέα.* Κέντρα Υγείας σε πολλές περιοχές της χώρας είναι πλήρως παραμελημένα και δεν έχουν καν δυνατότητα για υπεραστικές τηλεφωνικές κλήσεις. Οπως τονίζεται για ένα απ' αυτά, «παρουσίαζε εικόνα εγκατάλειψης, τα μηχανήματά του ήταν πεπαλαιωμένα, ενώ πολλοί χώροι που προορίζονταν για την παροχή ιατρικών υπηρεσιών είχαν μετατραπεί σε αποθηκευτικούς». * Νερό με... ζωντανούς οργανισμούς. Οπως αναφέρεται στην έκθεση, δύο μεγάλα εμφιαλωτήρια νερού στην περιφέρεια βρέθηκαν να μην πραγματοποιούν καν τους μηνιαίους μικροβιολογικούς ελέγχους, είχαν ανοιχτές τις δεξαμενές του νερού και εκτεθειμένες, χωρίς την κατάλληλη θερμοκρασία και με νερό αμφιβόλου ποιότητας.* Μεγάλη πληγή για το ΕΣΥ αποτελούν και οι αποκλειστικές νοσηλεύτριες, που μόνο νοσηλεύτριες δεν είναι, όπως είδαν οι ράμπο. Πρόκειται κυρίως για οικιακές βοηθούς, ως επί το πλείστον αλλοδαπές, χωρίς καμία εκπαίδευση.«Ξαφρίζουν» τα φαρμακεία* Ακρως επικίνδυνο για τα παιδιά αποδεικνύεται το Κέντρο Βρεφών «Μητέρα».Οπως διαπίστωσαν οι ελεγκτές, «οι φθορές και η παλαιότητα των εγκαταστάσεων δεν διασφαλίζουν τις συνθήκες υγιεινής και ασφάλειας. Βρέθηκαν ακόμη και δεξαμενές καυσίμων δίπλα στους κοιτώνες των βρεφών.* Σε πολλά μεγάλα νοσοκομεία του Λεκανοπεδίου διαπιστώθηκε ότι... «διέφευγαν» ακριβά σκευάσματα από το φαρμακείο αφού οι δαπάνες των τμημάτων παρέμεναν «αξιοσημείωτα υψηλές» παρά τον επανέλεγχο των επιθεωρητών. Αναντιστοιχία υπάρχει και στον αριθμό των αποθεμάτων ναρκωτικών σε σχέση με τον αριθμό των ασθενών. * Βρήκαν μονάδες φροντίδας ηλικιωμένων όπου οι γέροντες φιλοξενούνταν σε άθλια δωμάτια χωρίς τους στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής και ασφάλειας, χωρίς WC και ντους, ενώ υπάρχουν και γηροκομεία στη Θεσσαλονίκη που υποχρεώνουν τους ηλικιωμένους να διαθέτουν όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία τους στο ίδρυμα με διαθήκη.* Αλλο γηροκομείο παρακρατούσε παράνομα το 75% της σύνταξης των γερόντων, το οποίο «δεν αποτελεί συμβολική συμμετοχή». Το ίδιο ίδρυμα είχε μετατραπεί σε «κέντρο διερχομένων, αφού εξυπηρετούσε ξενοδοχειακές ανάγκες και σίτισης αλλοδαπών ιερέων και μοναχών». * Σε κέντρα αποκατάστασης έχουν εξαφανιστεί δεκάδες τιμαλφή μεγάλης αξίας από κληροδοτήματα, χρυσές λίρες, κοσμήματα και έχουν ανοιχθεί οι θυρίδες των ασθενών.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 16/09/2007 - Της ΔΗΜΗΤΡΑΣ ΕΥΘΥΜΙΑΔΟΥ


Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει:

- Κατατίθεται κατ΄ έτος από τον κρατικό προϋπολογισμό το 5% του ΑΕΠ που αποτελεί σήμερα τις δημόσιες δαπάνες για την υγεία στους ειδικούς ασφαλιστικούς λογαριασμούς των ασφαλιστικών ιδρυμάτων και τραπεζών, σε ίσα μερίδια για όλους του πολίτες.
- Συρρίκνωση του Υπουργείου Υγείας στο ελάχιστο δυνατό και αποκέντρωση των υπηρεσιών του.
- Κατάργηση του αμαρτωλού ΕΣΥ. Όλα τα ιδρύματα περίθαλψης αυτονομούνται πλήρως από το κράτος μέσω συμπράξεων δημόσιου – ιδιωτικού τομέα. Στο τίμημα των συμβάσεων θα συμπεριλαμβάνεται και η αποπληρωμή των σημερινών χρεών των νοσοκομείων από τους νέους διαχειριστές τους. Ειδικές ρήτρες στις συμβάσεις θα υποχρεώνουν τον ιδιώτη να καλύπτει υποχρεωτικά, μαζί με τη περιοχή ενδιαφέροντός του, και άλλες γεωγραφικές περιοχές (π.χ. απομακρυσμένα νησιά ή ορεινές περιοχές) ώστε να υπάρχει πλήρης κάλυψη της επικράτειας.
- Κάθε πολίτης μπορεί να επιλέγει το ίδρυμα περίθαλψης που επιθυμεί, με οικονομική κάλυψη του ασφαλιστικού ιδρύματος ή τράπεζας που είναι συμβεβλημένος.
- Το κράτος περιορίζεται σε ρόλο κανονιστικό – εποπτικό της πιστής εφαρμογής των όρων των συμβάσεων δημόσιου – ιδιωτικού τομέα και ρόλο εγγυητή της πρόσβασης όλων των πολιτών σε υψηλής ποιότητας υπηρεσίες υγείας.
- Κατάρτιση διαδικτυακού χάρτη υγείας, πληροφόρησης και επικοινωνίας

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ

Ο πολιτικός κόσμος του αποϊδεολογικοποιημένου κεντρώου χώρου, θεωρεί (στα λόγια) το ασφαλιστικό ζήτημα ως πρώτης προτεραιότητας. Στην πραγματικότητα το αντιλαμβάνεται σαν μία καυτή πατάτα που θέλει να την πετάξει στον επόμενο. Δηλαδή με απλά λόγια η κυνική λογική τους μεταφράζεται ως εξής: αν και αναγνωρίζουμε την σοβαρότητα του προβλήματος δεν παίρνουμε κανένα μέτρο λόγω του πολιτικού κόστους αφού μοναδικός σκοπός μας είναι να αναπαραγόμαστε στην εξουσία. Θα κάνουμε κάποιες μικρές αλλαγές τις οποίες θα τις βαπτίζουμε μεταρρυθμίσεις.

Η κυβέρνηση Σημίτη όσες φορές προσπάθησε να θίξει το θέμα (μίνι ασφαλιστικό, μελέτη Σπράου, νόμος Γιαννίτση) λειτούργησε τελικά με κριτήριο το κομματικό όφελος δηλαδή την μη ανάληψη του οποιοδήποτε πολιτικού κόστους.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, άφησε ανεκμετάλλευτη μία ολόκληρη τετραετία με το πρόσχημα της μελέτης του ζητήματος, ή ύπαρξης ευρύτερου κοινωνικού διαλόγου πριν από την έναρξη οποιασδήποτε απόπειρας μεταρρύθμισης. Τώρα αφού έχει δεσμευτεί προεκλογικά ότι δεν θα αυξήσει τα όρια ηλικίας, δεν θα αυξήσει το ύψος των εισφορών και δεν θα μειώσει το ύψος των συντάξεων, πιο δύσκολα μπορεί να τετραγωνοποιήσει τον κύκλο παρά να μπορέσει να περάσει τις μεταρρυθμίσεις χωρίς να κατηγορηθεί για προσπάθεια εξαπάτησης του εκλογικού σώματος, ιδιαίτερα μάλιστα μ’ αυτή την ισχνή πλειοψηφία.

Η μετάθεση των προβλημάτων στο μέλλον έχει το πλεονέκτημα ότι υπάρχει μία σχετική ηρεμία στο παρόν, αλλά το μεγάλο μειονέκτημα είναι ότι κάποτε το μέλλον γίνεται παρόν αλλά με τραγικότερες διαστάσεις. Πολλές φορές η καταστροφή είναι η ενδημική λύση ενός συστήματος.

Το ασφαλιστικό σύστημα της Ελλάδας είναι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Η διατήρηση του "δημόσιου χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης" ταυτίστηκε με την λεηλασία, από το κράτος και κάποιες προνομιούχες ομάδες, των χρημάτων της πλειονότητας των εργαζομένων που κατέβαλλαν κανονικά και αδιαμαρτύρητα στη διάρκεια του εργασιακού τους βίου τις ασφαλιστικές τους εισφορές.

Η διαχείριση των ασφαλιστικών Ταμείων από το κράτος δημιουργεί φτώχεια για τους πολλούς. Η διαχείριση των ασφαλιστικών Ταμείων από το κράτος εγγυάται την επερχόμενη χρεοκοπία. Η συνεχώς αυξανόμενη ανάγκη για κρατική συμμετοχή και στήριξη διογκώνει τα ελλείμματα

Πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε ότι το κόστος των όποιων μέτρων τώρα θα είναι πολύ μικρότερο από το κόστος της αδράνειας και της μετάθεσης των προβλημάτων στο μέλλον. Ειδικά η νέα γενιά πρέπει να αφυπνιστεί και να ζητήσει την άμεση μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού ζητήματος με ανάληψη του κόστους και από τις γενιές που δημιούργησαν, εξέθρεψαν αυτό το τέρας. Αν δεν γίνει κάτι τώρα, το μόνο που είναι σίγουρο, είναι ότι όλο το κόστος της μετατροπής θα το επωμισθεί η γενιά των 20 – 30 που δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για την όλη κατάσταση.

Το αναλογιστικό έλλειμμα της Ελλάδας που δείχνει την προεξοφλημένη αξία όλων των υπεσχημένων παροχών είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Με βάση στοιχεία του Ο.Ο.Σ.Α. το 2050 οι δαπάνες των συντάξεων θα ανέρχονται στο 20% του Α.Ε.Π.. Δηλαδή ότι παράγουμε, το 1/5 θα πηγαίνει για συντάξεις. Αν αναλογιστούμε και ένα άλλο 5 % - 7% που είναι απαραίτητο για την εξυπηρέτηση του τεράστιου δημόσιου χρέους, τα περιθώρια για άσκηση αναπτυξιακής και κοινωνικής πολιτικής θα είναι εξαιρετικά περιορισμένα.

Παρ’ όλη την τραγικότητα της κατάστασης, η επικρατούσα αντίληψη της κοινής γνώμης είναι ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική, ότι μπορεί μέσα από προσπάθειες νοικοκυρέματος (εξορθολογισμός δαπανών, πάταξη εισφοροδιαφυγής η ακόμα και από πολιτικές αναδιανομής) να υπάρξει μία μικρή παράταση οπότε μετά ξαναβλέπουμε. Επιδινόμαστε πάλι στο εθνικό μας σπορ του στρουθοκαμηλισμού.

Η πλειοψηφία της κοινής γνώμης βλέπει το πρόβλημα μέσα από μία αριστερή λογική. Μία λογική στείρα, μανιχαιστική και χωρίς ρεαλιστικές προτάσεις.

Το πρόβλημα με την ανωτέρω λογική είναι, ότι οι αιτίες του προβλήματος περιορίζονται στην κακοδιαχείριση των αποθεματικών, στην μαύρη αγορά εργασίας, στην εισφοροδιαφυγή και στην ελλιπή χρηματοδότηση από το κράτος.

Δεν γίνεται καμία νύξη:
- για την δημογραφική γήρανση,
- το καθεστώς των πρόωρων συντάξεων και υψηλών συντάξεων για τα ρετιρέ του ευρύτερου Δημόσιου τομέα,
- την αναντιστοιχία μεταξύ εισφορών και παροχών,
- τις υπερβολικές και εικονικές δαπάνες υγείας και περίθαλψης των ασφαλισμένων
- το ότι η πάταξη της εισφοροδιαφυγής θα μειώσει ελάχιστα το ποσοστό των κρατικών δαπανών ως προς το Α.Ε.Π. το 2030 (Στοιχεία Ε.Σ.Υ.Ε.)
- για την συμμετοχή των κομματικών συνδικαλιστικών ανδρείκελων στην Διοίκηση των ασφαλιστικών και άρα συνένοχων για την κακοδιαχείριση των αποθεματικών.

H Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει την αντικατάσταση του σημερινού ασφαλιστικού συστήματος από ένα μεικτό σύστημα που θα διασφαλίζει μακροπρόθεσμα τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Το προτεινόμενο νέο σύστημα βασίζεται σε δύο πυλώνες:
σε ένα υποχρεωτικό δημόσιο πρόγραμμα συνταξιοδότησης αναδιανεμητικού χαρακτήρα με στόχο την ανακατανομή του εισοδήματος υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων, διασφαλίζοντας μια ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη για όλους τους Έλληνες πολίτες ανεξάρτητα προηγούμενου εργάσιμου βίου και εισφορών
και ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα κεφαλαιοποιητικού χαρακτήρα, υποχρεωτικά για το σύνολο των εργαζομένων, τα οποία θα στηρίζονται στις αρχές της ανταποδοτικότητας, του ανταγωνισμού και της ατομικής ευθύνης.

ΚΑΜΕΝΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ

‘’ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΠΟΝΑΜΕ ΤΑ ΧΩΡΙΑ, ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΣΩΣΟΥΜΕ’’

Διάβαζα στο περιοδικό Κ της Κυριακάτικης Καθημερινής για το χωριό Κεφαλά λίγα χιλιόμετρα έξω από την Σπάρτη. Το χωριό αυτό αν και μέσα στον πυρήνα των περιοχών που καταστράφηκαν από τις πυρκαγιές δεν έπαθε την παραμικρή ζημιά.

Οι κάτοικοι του χωριού με την κατάλληλη προετοιμασία εδώ και πολύ καιρό (αντιπυρικές ζώνες, σκοπιές κατοίκων σε καίρια σημεία, μετατροπή των γεωργικών τους μηχανημάτων σε πυροσβεστικά όργανα) ήταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τυχόν φωτιά που θα απειλούσε τα σπίτια και τα ελαιόδεντρά τους.

Όλα τα ανωτέρω με δική τους πρωτοβουλία αφού όπως έλεγαν ‘’ άμα δεν προσπαθήσεις μόνο σου κανείς δεν πρόκειται να σε σώσει’’. Μου άρεσε αυτό γιατί έρχεται σε αντίθεση με την νοοτροπία που αποδίδει μεταφυσικές ιδιότητες στο κράτος.

Αυτό που έλεγαν οι κάτοικοι του χωριού ήταν ότι αν δεν πάρουνε αυτοί την τύχη του χωριού στα χέρια τους, δεν πρόκειται να σωθεί το χωριό τους. Μην περιμένετε έλεγαν από τον εποχικό (δημόσιο υπάλληλο) δασοπυροσβέστη να υπερασπίσει όπως εμείς το χωριό μας. Οι κάτοικοι του χωριού ένοιωσαν από καιρού τον κίνδυνο, για τα σπίτια τους, για τα χωράφια τους, που γ’ αυτούς αποτελεί την κύρια πηγή εσόδων και τα υπερασπίστηκαν με κάθε τρόπο.

Το ανωτέρο συμβάν δείχνει αφενός συνειδητοποιημένους πολίτες που δεν τα περιμένουν όλα από το κράτος και θεωρούν ευθύνη του την υπεράσπιση του δασικού πλούτου της περιοχής τους και αφετέρου την σημασία της ύπαρξης ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων.

Η ύπαρξη δηλαδή ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων τους εξώθησε σε μια πιο προσεκτική και προνοητική δράση για την πρόληψη και την καταστολή των φωτιών. Δεν θέλω να μειώσω το αγώνα των δασοπυροσβεστών και όλων όσων εμπλέκονται στις κατασβέσεις των πυρκαγιών αλλά οι κάτοικοι του χωριού προστάτεψαν το δάσος σαν το σπίτι τους γιατί το νοιώθουν σαν το σπίτι τους. Αυτό όχι γιατί διαθέτουν περισσότερο οικολογική συνείδηση από τους υπόλοιπους αλλά γιατί από το δάσος εξαρτάται και το οικονομικό τους μέλλον.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία προτείνει τη δωρεάν διανομή σε όλους τους πολίτες, όλης της μη αξιοποιούμενης περιουσίας του δημοσίου, συμπεριλαμβανομένων και των δασικών εκτάσεων (με ειδικές εξαιρέσεις, όπως αρχαιολογικοί χώροι, αιγιαλοί, εθνικοί δρυμοί, περιοχές NATURA 2000).
Η πρόταση αυτή αν και ξενίζει αρχικά, είναι πραγματικά επαναστατική και βασίζεται μεταξύ άλλων, στη διεθνή εμπειρία, στις επιστημονικές μελέτες για το φαινόμενο της «τραγωδίας των κοινών», στην απόλυτη αποτυχία κάθε παρέμβασης του κράτους μέχρι σήμερα. Προϋποθέτει ριζικές αλλαγές στους θεσμούς και τη νομοθεσία.


Μόνο αν το δάσος γίνει «σπίτι» μας,
θα το προστατέψουμε σαν το σπίτι μας.


www.greekliberals.net

ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΗΝ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Παπανδρέου ο ‘Α, Παπανδρέου ο ‘Β, Παπανδρέου ο ‘Γ’, Καραμανλής ο ‘Α, Καραμανλής ο ‘Β, κρατισμός, λαϊκισμός, θρησκοληψία, δημαγωγίες, πολιτική με βάση τις δημοσκοπήσεις και πληθώρα άλλων παραδειγμάτων που τελειωμό δεν έχουν.

Όλα τους, πρόσωπα και φαινομενα που τα ξέρασε στο πολιτικό προσκήνιο, ο νεποτισμός, ο λαϊκισμός, ο κομματικός συνδικαλισμός, οι πολυδάπανες προεκλογικές δαπάνες, η κομματική πειθαρχία και το lifestyle। Τα προβλήματα και οι προκλήσεις που θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε θα χρειαστούν πολιτικούς και πολίτες που θα τους διακρίνει η θέληση για δουλειά, δημιουργία, ριζοσπαστικές ιδέες, αυθεντικό ενδιαφέρον για την πολιτική, και διάθεση να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα σήμερα με λίγο κόστος και όχι μεταφορά του κόστους επίλυσης των προβλημάτων στο μέλλον, δηλαδή στα παιδιά μας. Είναι επιτέλους καιρός να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ως Προμηθείς.

Η Φιλελεύθερη Συμμαχία με το ξεκάθαρα φιλελεύθερο ιδεολογικό στίγμα, την διάθεση να αντιμετωπίσει το πολιτικό κόστος των προτάσεων του, το αυθεντικό και ανιδιοτελές ενδιαφέρον των μελών της για την πολιτική, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να συσπειρώσει άτομα που είναι ανήσυχα πολιτικά και ταυτόχρονα ασυμβίβαστα με ότι έχει καταντήσει την Ελλάδα ουραγό।

Προσωπικά θλίβομαι που :

-επικρατεί στην πολιτική σκηνή η οικογενειοκρατία, ο συνδικαλισμός, το lifestyle, χωρίς ταυτόχρονα να υπάρχουν θέσεις, επιχειρήματα, αναλύσεις σε βασικά προβλήματα

-ιδίως νέοι άνθρωποι βρίσκουν πολιτικές διαφορές ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα

-ακούω από συμβιβασμένα στόματα ‘’ στην Ελλάδα πάντα έτσι είναι’’

-για το πιο μικρό πράγμα χρειάζεται να ‘’ λερωθείς’’ για να γίνει η δουλειά σου

-πληρώνω φόρους για υγεία, παιδεία και ασφάλεια και όταν χρειάζομαι αυτές τις δημόσιες υπηρεσίες καταφεύγω, λόγω της πανάθλιας ποιότητας που προσφέρουν, σε ιδιωτικούς φορείς

-βλέπω του νόμους να εφαρμόζονται επιλεκτικά για κοινωνικούς και κομματικούς λόγους

-μεγάλη μερίδα των πολιτών αποδίδουν μεταφυσικές ιδιότητες στην έννοια του κράτους

-δεν έχουμε ένα κοσμικό σύνταγμα

-που έχουμε τις μεγαλύτερες ανισότητες σε συνδυασμό με την μεγαλύτερη ανεργία στην Ε।Ε και μεγάλη μερίδα του κόσμου επιμένουμε ότι φταίει γ’ αυτό ο φιλελευθερισμός σε ένα κράτος που πάνω από το 50% του Α.Ε.Π. παράγεται από το Κράτος.

ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

ΟΥΤΕ ΔΕΞΙΑ, ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΠΡΟΣΤΑ
http://www.greekliberals.net/

§ H Φιλελεύθερη Συμμαχία ένα νέο κόμμα, δημιουργήθηκε από νέους κυρίως ανθρώπους με αυθεντικό ενδιαφέρον για την πολιτική και οι οποίοι ένιωθαν ότι κανένα από τα υπάρχοντα κόμματα δεν μπορούσε να τους εκπροσωπήσει.
Εντάσσεται, ιδεολογικά, στον ευρύτερο φιλελεύθερο χώρο, οι ιδέες του οποίου θριαμβεύουν σήμερα στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. Αναγνωρίσθηκε από τους Ευρωπαίους Φιλελεύθερους (ALDE) που αποτελούν το τρίτο σε πολιτική δύναμη κόμμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ως ο μοναδικός στην Ελλάδα αποδεκτός εκφραστής του πολιτικού φιλελευθερισμού.

§ Η Φιλελεύθερη Συμμαχία έρχεται να φέρει κάτι πραγματικά καινούργιο στον πολιτικό πολιτισμό: Ευθύτητα, επιχειρήματα και ορθολογισμό σε αντίθεση με το φόβο του πολιτικού κόστους, τις κραυγές, το λαϊκισμό και τις προσωπικές αντιπαραθέσεις που σήμερα οδηγούν τους πολίτες μακρυά από την πολιτική.

§ Η Φιλελεύθερη Συμμαχία θα στηριχτεί αποκλειστικά στην εθελοντική συνεισφορά των μελών και φίλων της. Ταυτόχρονα, αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες και κυρίως το διαδίκτυο, προκειμένου να μειώσει τα λειτουργικά έξοδα.

§ Οι βασικές αιχμές του προγράμματος μας : το "πρωτείο του ατόμου", τα ατομικά δικαιώματα, οι δημοκρατικές ελευθερίες, η αναγνώριση και προστασία της διαφορετικότητας και η ισότητα των πολιτών έναντι των νόμων ανεξάρτητα εθνικής καταγωγής, θρησκεύματος και κοινωνικής προέλευσης.

Ειδικότερα:

Ø μείωση φορολογίας και θέσπιση κατώτατου εγγυημένου εισοδήματος,

Ø κατάργηση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και αναβάθμιση της δημόσιας διοίκησης,

Ø περιορισμός του δημόσιου τομέα μέσω της απόσυρσής του από κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα,

Ø απεξάρτηση από το κράτος των ιδρυμάτων εκπαίδευσης, περίθαλψης και ασφάλισης και την δυνατότητα ελεύθερης επιλογής από τους ίδιους τους πολίτες των ιδρυμάτων που οι ίδιοι θεωρούν καλύτερα,

Ø άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων και ενίσχυση του υγιούς ανταγωνισμού,

Ø δημιουργία επαγγελματικού στρατού,

Ø αποποινικοποίηση της χρήσης όλων των τοξικοεξαρτητικών ουσιών,

Ø διαχωρισμό Κράτους – Εκκλησίας,

Ø πλήρη σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων και των ιδιαιτεροτήτων κάθε πολίτη.

Πρόσφατη δημοσκόπηση της ALCO επιβεβαιώνει ότι οι αιχμές των πολιτικών προτάσεων της Φιλελεύθερης Συμμαχίας έχουν την αποδοχή του 24% του εκλογικού σώματος.

§ Σκοπεύουμε να γίνουμε δυσάρεστοι για τις πολυάριθμες παρασιτικές ομάδες που νέμονται το δημόσιο χρήμα και λεηλατούν τον ιδιωτικό πλούτο, δυσάρεστοι για το κυρίαρχο φαιοκόκκινο μέτωπο της συντήρησης και του ανέξοδου λαϊκισμού που συγκροτούν η άκρα δεξιά και η άκρα αριστερά. Είμαστε αντίθετοι με το μοντέλο που μας οδήγησε στην υψηλή μακροχρόνια ανεργία με τον υψηλότερο δείκτη ανισότητας στην ΕΕ – 15.

§ Η Φιλελεύθερη Συμμαχία κινείται σε ξεκάθαρο ιδεολογικό πλαίσιο, αυτό του φιλελευθερισμού και διαθέτει ολοκληρωμένες πολιτικές προτάσεις για την επίλυση των προβλημάτων που συσσώρευσαν οι αδιέξοδες πολιτικές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ένας άλλος παράγοντας που δίνει μοναδική δυναμική στη Φιλελεύθερη Συμμαχία είναι το ότι αποτελεί μια κίνηση «από τα κάτω», μια πρωτοποριακή κίνηση πολιτών και όχι επαγγελματιών της πολιτικής.

§ Η Φιλελεύθερη Συμμαχία απευθύνεται σε πολίτες :

α) παραγωγικούς και δημιουργικούς που τα καταφέρνουν μόνοι τους και βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωποι με την διαφθορά, τον κομματισμό, την κρατική ασυδοσία και την ψηφοθηρία.

β) ελεύθερους από πελατειακές σχέσεις,

γ) υπεύθυνους απέναντι στον εαυτό τους και στην κοινωνία, αντιλαμβανόμενοι την ψήφο τους ως χρέος αυτοάμυνας και

δ) ασυμβίβαστους με ότι έχει καταντήσει την Ελλάδα τελευταία στους θετικούς δείκτες και πρώτη στους αρνητικούς.

§ Η ψήφος στη Φιλελεύθερη Συμμαχία αποτελεί αποδοκιμασία της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ από τους πολίτες που αναγνωρίζουν ότι οι λύσεις δεν μπορούν να προέλθουν από αυτούς που ευθύνονται για τα σημερινά αδιέξοδα. Ταυτόχρονα, η ψήφος στη Φιλελεύθερη Συμμαχία αποτελεί αποδοκιμασία των αντιδημοκρατικών κομμάτων της άκρας δεξιάς και αριστεράς, δηλαδή όλων αυτών που θέλουν να εκμεταλλευτούν την διαμαρτυρία των Ελλήνων πολιτών για να προωθήσουν τον εθνικισμό και τον σκοταδισμό, τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων και την κατάργηση της ελεύθερης αγοράς. Η ψήφος στη Φιλελεύθερη Συμμαχία εκτός από ψήφο διαμαρτυρίας είναι ταυτόχρονα και ψήφος εντολής για αλλαγή πορείας, είναι ψήφος στο μόνο πολιτικό κόμμα της Ελλάδας που στο πρόγραμμά του προτείνει πλήρεις, εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές λύσεις στα προβλήματα του πολίτη. Είναι θετική ψήφος και σε κάθε περίπτωση δεν είναι χαμένη ψήφος. Αντίθετα, χαμένη ψήφος είναι η ψήφος στα κόμματα που ευθύνονται για τις χαμένες ευκαιρίες και τα αδιέξοδα των τετραετιών που πέρασαν.

Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από μια ιδέα της οποίας ο καιρός έχει φτάσει (Βίκτωρ Ουγκώ)
ΑΤΟΜΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΑΝΟΙΚΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ